
Esas No: 2013/15870
Karar No: 2014/5966
Karar Tarihi: 10.03.2014
Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/15870 Esas 2014/5966 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/2, 62/1, 50/1, 52/2-3-4.maddeleri gereğince mahkumiyet.
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK"nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, tam kusurlu olan ve bir kişinin ölümü ile dört kişinin nitelikli olarak yaralanmasına neden olan sanık hakkında temel cezanın asgari hadden daha fazla uzaklaşılarak belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi ve sanık hakkında tayin edilen 2 yıl 6 ay hapis cezasından TCK"nın 62/1. maddesi gereğince yapılan indirim sırasında cezanın 2 yıl 1 ay yerine 1 yıl 13 ay hapis olarak hesaplanması nedeni ile sonuç adli para cezasının 15.200 TL yerine 15.100 TL olarak eksik tayini aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafinin sanığın kusurunun bulunmadığına, erteleme ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmolunan 1 yıl 13 ay hapis cezasının TCK"nın 49/2. maddesi uyarınca kısa süreli olmaması nedeniyle, hükmün esasını teşkil eden kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm kısmında, hürriyeti bağlayıcı cezayı adli para cezasına çevirmenin yasal dayanağını oluşturan TCK"nın 50/4. maddesinin gösterilmemesi ve sanık hakkında hükmedilen hapis cezası, adli para cezasına çevrilirken, adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının belirtilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 3. bendinin hükümden çıkartılarak yerine “Sanığa verilen 1 yıl 13 ay hapis cezasının sanığın sabıkasız oluşu, sosyal ve ekonomik durumu ve şahsi hali nazara alınarak TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle TCK"nın 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli
para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 755 tam gün olarak belirlenmesine; TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 15.100 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ifadesinin yazılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10/03/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.