MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, davalının sevk ve idaresindeki aracıyla yaya kaldırımında bulunan davacıya çarparak yaralanmasına neden olduğunu, kazanın davalının kusuru ile meydana geldiğini belirterek 15.000,00 TL işgücü kaybı nedeni ile maddi tazminat ile 5.000,00 TL manevi tazminatın yasal faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının kırık oluşacak şekilde yaralanmadığını, davanın kötü niyetli ve sebepsiz zenginleşmeye yol açacak şekilde açıldığını belirterek reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak; dava tarihinden işleyecek yasal faizi ile birlikte 209,55.-TL maddi tazminat ile 3.000,00.-TL manevi tazminat olmak üzere toplam 3.209,55.-TL"nin davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin taleplerin reddine karar verilmiş; hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Davalı vekilinin maddi tazminata yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde; 6100 sayılı HMK"nun geçici 3/2.maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK"nun 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2013 tarihinden itibaren 1.822 TL’ye çıkarılmıştır.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden, davalı yönünden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalı vekilininmaddi tazminata ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir..

2-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde ve özellikle manevi tazminat talebi ile ilgili olarak hüküm kurulurken olayın meydana geliş şekli, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, olay nedeniyle duyulan acı ve elemin derecesi ve B.K.nun 47.maddesindeki özel haller dikkate alınmış bulunduğuna göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin maddi tazminata yönelik temyiz dilekçesinin reddine, 2 nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile verilen hükmün ONANMASINA, aşağıda dökümü yazılı 164,42 TL kalan onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına 09/04/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.