Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 53/1, 51/1-3. maddeleri gereğince mahkumiyet, erteleme

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü :
Sanığın, olay günü saat 09.00 sularında, yönetimindeki kamyonet ile, refüjle bölünmüş, 8 mt genişliğindeki meskun mahal içi, düz ve görüşü açık yolda seyir halindeyken, bu yolun iki yönlü diğer yol ile kesiştiği 4 yönlü ışık kontrollü kavşağa geldiğinde, kendisine yönelik trafik ışığının sarıdan kırmızıya döndüğü anda kırmızı ışık ihlali yaparak kavşağa girmesiyle, sağındaki kavşak kolunda kırmızı ışıkta bir süre bekledikten sonra ışığın yeşile dönmesiyle kurallara uygun şekilde kavşağa giriş yapan katılanların içinde bulunduğu otoya kavşak içinde çarpması sonucu, katılan oto sürücüsünün 1. derece burun kemik kırığı ile araçtaki eşi olan diğer katılanın ise basit tıbbi müdahaleyle giderilebilir şekilde yaralanmalarına neden olması şeklinde gerçekleşen olayda, oluşa uygun kabule göre tam kusurlu olan ve kırmızı ışık ihlali nedeniyle bilinçli taksir halinde olan sanık hakkında, sanığın kusurunun ağırlığı ve katılanların yaralanmalarının derecesi gözetilerek temel ceza tayininde alt sınırdan uzaklaşılması ve temel cezada bilinçli taksir nedeniyle TCK"nın 22/3. maddesi gereğince artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi, ve sabıka kaydındaki kasıtlı suçlardan aldığı 3 aydan fazla süreli hapis cezaları nedeniyle hakkında erteleme hükümlerinin uygulanması mümkün olmayan sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının ertelenmiş olması, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında, taksirli suçlarda uygulama yeri olmayan TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarına hükmedilmiş olması ,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasından TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarına hükmedilmesine dair kısmın çıkartılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13/3/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.