Kayseri Ceza Kararları - Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/17802 Esas 2014/6681 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/17802
Karar No: 2014/6681
Karar Tarihi: 18.03.2014

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/17802 Esas 2014/6681 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine karar verildi. Sanığın avukatı kararı temyiz etti ancak suçun işlendiği zaman dilimi belirtilmediği için kararda küçük bir eksiklik olduğu kabul edildi. Bilinçli taksirin uygulanması için TCK'ın 22/3. maddesi, temel ceza maddesi olan 89/1. maddeden sonra uygulanmalıdır. Ancak, bu madde 89/2-b.'den sonra uygulandığı için bozma nedeni yapılmadı. Yargılama sonuçlarına göre, sanığın temyiz itirazı reddedildi ve hüküm ONANARAK kararlaştırıldı. Kanun maddeleri: TCK'nın 89/1, 89/2b, 22/3, 62. maddeleri. 22/3. madde, bilinçli taksirin uygulanmasını kapsar. 89/1. madde, asli ceza maddesidir ve 89/2b. madde, artırım cezasını tanımlar.

12. Ceza Dairesi 2013/17802 E. , 2014/6681 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Uygulama : TCK"nın 89/1, 89/2b, 22/3, 62. maddeleri uyarınca mahkumiyet.

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle,
Gerekçeli karar başlığında CMK’nın 232/2-c maddesi uyarınca suçun işlendiği zaman diliminin gösterilmemesi mahallinde tamamlanabilir eksiklik olarak kabul edilmiş, bilinçli taksirin uygulanmasına ilişkin TCK"nın 22/3. maddesinin, temel ceza maddesi olan 89/1. maddesinden sonra uygulanması gerektiği halde, artırıma ilişkin 89/2-b. maddesinden sonra uygulanması sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır,
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 18/03/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.