MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüş, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Suç tarihi itibariyle TCK’nın 151. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçuyla birlikte işlenen yaralama suçu uzlaşma kapsamında olmayıp, yapılan uzlaşma işlemleri bu nedenle geçersiz ise de, hükümden sonra yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle CMK’nın 253/3. fıkrasında yer alan ‘etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar’ ibaresi madde metninden çıkarılmakla TCK’nın 151. maddesinin uzlaştırma kapsamına girmiş olması karşısında, 6763 sayılı Kanun"un 35. maddesiyle değişik CMK’nın 254. maddesi uyarınca tüm suçlardan usulünce uzlaştırma işlemleri yerine getirilerek, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2-Sanığa ait adli sicil kaydında yazılı olan ve tekerrüre esas alınan suçun 5237 sayılı TCK"nın 141. maddesinde yazılı hırsızlık suçuna ait olduğu ve CMK"nın 253. maddesinde 6763 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonrası uzlaşma kapsamına alınan bu suçtan dolayı öncelikle uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 07/07/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.