Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm : Davanın reddi

Davacı vekilinin 19.10.2011 tarihli dilekçesi ile müvekkili davacının bir suç soruşturması nedeniyle tutuklu kaldığını, yapılan yargılama sonunda üzerine atılı suçtan beraetine hükmedildiğini belirterek 466 sayılı Kanun gereğince maddi ve manevi tazminat istemine ilişkin açılan davanın mahkemece reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Davacının maddi tazminat talebinin reddine ilişkin hükme yönelik yapılan incelemede;
Dava, 466 sayılı Kanun hükümlerine dayalı tazminat istemine ilişkin olup; Ceza Genel Kurulunun 23/03/2010 tarih ve 2009/256 esas ve 2010/57 sayılı kararında, 466 sayılı Kanunun 2. maddesindeki üç aylık sürenin başlangıcı için 21/04/1975 tarih ve 3-5 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararına atıf yapılarak kesinleşen beraet kararından davacının haberdar olmasının arandığı, ancak adı geçen kararda tazminat davasının ne zamana kadar açılması gerektiğine dair bir açıklama bulunmamakla birlikte hiçbir hakkın sonsuza dek dava konusu yapılamayacağı, özel hukuk kapsamında değerlendirilmesi gereken bu talebin de makul bir süre içinde dava konusu edilmesi gerektiği, dava süresi açısından en lehe kabul ile bu itibarla Borçlar Kanununun 60. maddesindeki sürenin kabulünün gerektiği ve her koşulda davanın 10 yıllık süre içinde açılması gerektiği kabul edilmekle kanun dışı yakalanan veya tutuklananlar hakkında beraet hükmünün verilmesinden itibaren 10 yıl dolduktan sonra 466 sayılı Kanuna göre tazminat istenemeyeceği bu kapsamda, incelemeye konu olan tazminat davasına dayanak teşkil eden Diyarbakır 3. Devlet Güvenlik Mahkemesinin, 02.12.1997 tarih, 1997/405 Esas - 1997/411 Karar sayılı dosyasındaki kesinleşme şerhine göre davacı hakkındaki beraet hükmünün 09.12.1997 tarihinde kesinleştiği, davanın 19.10.2011 tarihinde, 10 yıl dolduktan sonra açıldığının anlaşılması karşısında, süresinde açılmayan maddi tazminat davasının reddine karar verilmesinde isabetsizlik bulunmadığı,
Davacının manevi tazminat talebinin reddine ilişkin hükme yönelik yapılan incelemede;
Mahkemece davacının tazminat talebinin dayanağı olan Diyarbakır 3. Devlet Güvenlik Mahkemesinin 02.12.1997 tarih, 1997/405 Esas - 1997/411 Karar sayılı ceza dava dosyasına ilişkin olarak Van 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 16.07.2003 tarih, 2000/318 Esas - 2003/215 Karar sayılı dava dosyasında davacı lehine manevi tazminata hükmedildiği mükerrer olarak açılmış davanın kesin hüküm gerekçesi ile 5271 sayılı CMK"nın 223/7 maddesi gereğince reddine karar verildiğinin belirtilmesi ve dosya kapsamından aynı konu ve haksız tutuklama nedenine dayalı olarak birden fazla dava açıldığının anlaşılması karşısında, 5271 sayılı CMK"nın 223/7 maddesi gereğince aynı olay ve aynı davacı yönünden önceden verilmiş kesin hüküm zorunluluğu sebebiyle, manevi tazminat davasının reddine karar verilmesinde isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla,
Yapılan incelemeye, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 25.03.2014 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.