MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar ... ve diğerleri vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve ... aleyhine 25/06/2013 gününde verilen dilekçe ile trafik kazasına bağlı ölüm nedeniyle maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 10/12/2015 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili ve davalılar vekillerince süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, trafik kazasına bağlı ölüm nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Davacılar vekili; davacılardan ...’ün oğlu diğer davacıların ise kardeşi olan ...’ün 14/07/2012 tarihinde davalılardan ...’ın sürücüsü olduğu ... plaka sayılı aracın çarpmasına bağlı vefat ettiğini, anılan davalı hakkında ... 10. Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/529 esasına kayden görülen kamu davasında taksirle ölüme neden olmak suçundan verilen mahkumiyet kararının Yargıtay tarafından onandığını, yol yapım ve onarım çalışmalarını yürüten diğer davalı belediyenin de olayda kusuru olduğunu beyan ederek, maddi ve manevi zararın müştereken ve müteselsilen davalılardan tahsili isteminde bulunmuştur.
Davalılar, yersiz açılan davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuşlardır. Mahkemece, bilirkişi raporu hükme esas alınarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
6100 sayılı HMK’nın 297. maddesinin (2) numaralı fıkrasında, hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, sıra numarası altında; açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesinin gerekli olduğu belirtilmiştir. Ayrıca aynı Kanun’un 298. maddesinin 2. fıkrasında da gerekçeli kararın, tefhim edilen hüküm sonucuna aykırı olamayacağı hüküm altına alınmıştır.
Taraflar arasında yapılan yargılamanın son oturumunda mahkemece "" 8.700,00 TL destek tazminatının davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacı ...’e verilmesine” şeklinde karar verilmiş; bilahare gerekçeli kararda " davacı ... için davalıların kusur oranına göre hesaplanan 8.700,00 TL destekten yoksun kalma tazminatının, tarafların kusur oranı göz önüne alınarak 5.800,00 TL"sinin davalı sürücü ..."dan, kalan 2.900,00 TL"sinin kusur oranına göre davalı ... ..."ndan alınmasına” şeklinde hüküm kurulmuş ve böylece kısa kararla gerekçeli karar arasında açık bir çelişki ortaya çıkmıştır.
Böyle bir durumun bozma nedeni oluşturacağına ve bozmadan sonra mahkemenin önceki kısa kararla bağlı olmaksızın çelişkiyi giderme koşuluyla vicdani kanaatine göre karar verebileceğine, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kurulunca 10/04/1992 tarihli ve 7/4 sayıyla karar verilmiştir. O halde mahkemece yapılacak iş; kısa kararla bağlı olmaksızın, kısa karara uygun olarak gerekçesini yeniden düzenlemek veya gerekçeye uygun nitelikte yeni bir kısa karar oluşturmak ve bu şekilde kısa kararla gerekçeli karar arasındaki çelişkiyi gidermektir. Mahkemece kısa kararla gerekçeli karar arasındaki çelişkinin giderilmesi için kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedenine göre tarafların diğer temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına ve taraflardan peşin alınan harçların istekleri halinde geri verilmesine 16/12/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.