
Esas No: 2016/19963
Karar No: 2016/20502
Karar Tarihi: 22.09.2016
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/19963 Esas 2016/20502 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, fazla mesai, hafta tatili ile yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili; davacının, belediyeye ait işyerinde, taşeron şirketlerin işçisi olarak 20.07.1996-02.08.2011 tarihleri arasında en son 1.110,00 TL brüt ücretle çalıştığını, iş sözleşmesini, bir kısım ücretlerinin ödenmemesi sebebiyle haklı sebeple feshettiğini, tazminat ve alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, fazla çalışma ücreti, hafta tatili ücreti ve yıllık izin ücreti alacaklarının faizleriyle birlikte davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, davacı ile belediye arasında iş sözleşmesi olmadığını, müteahhit elemanı olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin devamsızlık sebebiyle haklı olarak feshedildiğini belirterek, davanın husumet yönünden ve esastan reddini talep etmiştir.
Mahkemece, bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiş ve davalının temyizi üzerine Dairemizin 26.11.2014 tarihli ve 2014/23833 esas, 2014/33289 karar sayılı ilamı ile mahkeme kararı fazla çalışma alacağı, hizmet süresi ve husumet yönünden bozulmuş, bozmaya uyan mahkemece yapılan yargılama sonucunda davanının kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı kanuni süresi içinde davacı temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut olayda, davacı tanıklarının beyanlarına göre davacının haftada iki gün organizasyon yapılan günlerde organizasyon sebebiyle fazla çalışma yaptığı anlaşılmaktadır. Bu durumda davalı kurum tarafından organizasyon yapıldığı bildirilen haftalarda haftada iki gün davacı tanıklarınca beyan edilen çalışma saatleri arasında fazla çalışma yaptığı kabul edilerek fazla çalışma alacağının bu doğrultuda hesaplanarak hüküm altına alınması gerekirken talebin reddine karar verilmesi hatalı olup bozma sebebidir.
3-Davacı işçinin fesih bildiriminde belirttiği fazla çalışma ücretlerinin ödenmemesi davacıya haklı fesih imkanı verir. Fazla mesai ücreti alacağının bulunduğu tespit edildiğine göre de davacı işçinin feshi haklı sebebe dayanmaktadır. Bu sebeple davacının kıdem tazminatı isteğinin kabulüne karar vermek gerekirken yazılı şekilde karar verilmiş olması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 22.09.2016 gününde oybirliği ile karar verildi.