MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Alacak

... ile ... aralarındaki alacak davasının reddine dair ... Aile Mahkemesinden verilen 29.07.2010 gün ve 560/390 sayılı hükmün Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:
KARAR
Davacı vekili, tarafların 2006 yılında evlendiklerini, yaklaşık 1 ay süreyle evli kaldıktan sonra boşandıklarını, düğün sırasında vekil edenine takılan ve kişisel mal niteliğindeki 20 adet çeyrek altın ile davalıya ait konutun tamiratı amacıyla verilen 2100 TL alacağın yasal faiziyle birlikte davalıdan alınmasına karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davanın yersiz olduğunu, PVC doğrama bedelinin babası Turgut tarafından karşılandığını ve davacının tüm eşyalarını alarak evden ayrıldığını ileri sürerek davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, ziynet eşyaları yönünden kanıtlanamayan davanın reddine, PVC doğrama için harcanan dava konusu 2100 TL"nın davacı ...’in annesi ...tarafından davalı ...’a verildiği, annesine ait alacağın davacı kızı tarafından istenilemeyeceği ve davacının aktif dava ehliyeti olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmesi üzerine; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosya kapsamına, dava evrakı ile yargılama tutanakları içeriğine, davacının kişisel malı niteliğindeki 20 adet çeyrek altının davalıya verildiğini kanıtlayamadığına, davacının yaptığı yemin teklifi üzerine davalı tarafından usulüne uygun olarak yemin edildiğine göre, davacı vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün bu bölümünün açıklanan nedenlerle ONANMASINA,
Davacı vekilinin para alacağına ilişkin temyiz itirazlarına gelince; PVC kapı pencere takılan taşınmaz, davalıya ait olup davacının annesi Havva’nın evlendikten sonra tarafların birlikte oturacakları evin kapı ve pencerelerinin değiştirilmesi amacıyla kızı İrem’e ve bu kişi tarafından da davalı kocaya verilen bir paradır. Başka bir deyişle; davalı ..., davacı ... aleyhine sebepsiz zenginleşmiştir. Dosyadaki bilgi ve belgelere göre paranın anne tarafından kızına bağışlandığının ve bu nedenle davacı kızın kişisel malı olduğunun kabulü gerekir. Davacı tanığı ..., paranın ödenmesi için aracı olarak gittiğinde davalı ...’ın parayı vermeyeceğini, gerekirse pencereleri sökerek götürsün diyerek karşı koyduğunu açıkladığına göre davacıya ait kişisel mal niteliğindeki paranın davalıdan alınmasına karar verilmesi gerekirken hatalı değerlendirme sonunda yazılı şekilde davanın reddine karar verilmesi doğru olmamıştır.
Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile para alacağına ilişkin hüküm bölümünün HUMK.nun 428.maddesi uyarınca BOZULMASINA ve aşağıda dökümü yazılı 17,15 TL peşin harcın onama harcına mahsubu ile kalan 1,25 TL’ nin temyiz edenden alınmasına 20.06.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.