MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 17.

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının kabulüne ilişkin karara karşı davalı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusunun esastan reddine dair kararın Yargıtay"ca incelenmesi, davalı vekili tarafından istenilmekle, dosyadaki kağıtlar okundu gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacı vekili, davalının sözleşmeyle güvenliğini üstlendiği sitede bulunan davacıya sigortalı konutta hırsızlık gerçekleştiğini, poliçe kapsamında 40.000,00 TL"yi sigortalıya ödeyip haklarına halef olduklarını belirterek, ödenen bedelin rücuen tahsili için başlatılan icra takibine itirazın iptalini ve icra inkar tazminatının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma, yapılan yargılama ve toplanan delillere göre; davanın kabulü ile davalının icra takibine itirazının iptaline, yasal şartları oluşmadığından davacının icra inkar tazminatı talebinin reddine dair verilen hükme karşı, davalı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi tarafından; ilk derece mahkemesi kararının usul ve yasaya uygun bulunduğu gerekçesiyle, davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş; karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 44/1. maddesi ile, Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 362/1-a maddesinde yer alan 40.000,00 TL. tutarındaki temyiz sınırı, 01.01.2018 tarihinden itibaren 47.530,00 TL"ye yükseltilmiştir.
Davacı, 40.000,00 TL"lik asıl alacak ve 779,18 TL"lik işlemiş faizden oluşan toplam 40.779,18 TL için icra takibi yapmış, davalının takibe itirazının iptali için de eldeki davayı açmıştır. İlk derece mahkemesi tarafından davanın kabulüne karar verilmiş olup, istinaf mahkemesi de bu kararı usul ve yasaya uygun bulmuştur. Davalı aleyhine hüküm altına alınan alacak için karar, anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece karar verilebileceği gibi 1.6.1990 gün 3/4 sayılı YİBK uyarınca Yargıtay"ca da karar verilebileceğinden; davalı vekilinin temyiz isteminin, istinaf mahkemesi hükmünün kesin olması nedeniyle reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz dilekçesinin, hüküm altına alınan tazminat yönünden kararın kesin olması nedeniyle, HMK"nun 362/1-a ve 362/2 maddeleri uyarınca REDDİNE; HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İstanbul 5. Tüketici Mahkemesi"ne, Dairemiz karar örneğinin ise İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi"ne gönderilmesine, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 06/07/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.