MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı ve davalı vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, müvekkillerinin yaya olan desteğinin davalının aracı ile çarpması neticesinde öldüğünü açıklayıp ıslah ile artırılan 849,93 TL maddi, 10.000,00 TL manevi tazminatın tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin bütün tedbirleri aldığını, kusurunun bulunmadığını ileri sürerek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma ve toplanan kanıtlara göre davanın kabulü ile 849,93 TL maddi, 3.500,00 TL manevi tazminatın tahsiline karar verilmiş; hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Davalının maddi tazminata yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Karar tarihinde yürürlükte bulunan 6100 sayılı HMK"nın geçici 3/2 maddesi delaletiyle mülga 1086 sayılı HUMK"nun 427. maddesi gereğince 01.01.2013 tarihinden sonra verilen kararlarda temyiz kesinlik sınırı 1.820,00 TL"ye çıkarılmıştır.
Mahkemece 849,93 TL maddi tazminatın kabulüne karar verilmiş olup, karar anılan tarihten sonra verildiğinden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme kararı uyarınca Yargıtay"cada temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
2-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde ve özellikle, oluşa uygun olarak düzenlenen uzman bilirkişi raporunda belirtilen kusur oranının hükme esas alınmasında bir usulsüzlük bulunmamasına ve manevi tazminatın takdirinde 818 sayılı Borçlar Kanunu"nun 47.maddesindeki özel haller dikkate alınarak hak ve nesafet kuralları çerçevesinde hüküm kurulmuş olmasına göre, davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin vekilinin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin reddine, 2 nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin ve davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile hükmün ONANMASINA ve aşağıda dökümü yazılı 3,40 TL kalan onama harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, aşağıda dökümü yazılı 222,14 TL kalan onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına 22.1.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.