Konya Ceza Kararları - Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/1042 Esas 2020/2410 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/1042
Karar No: 2020/2410
Karar Tarihi: 11.03.2020

Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/1042 Esas 2020/2410 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sahte fatura düzenleme suçundan sanığın mahkum edildiği belirtilmektedir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun bir kararı da referans alınarak, sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu belge ve faturaların unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığı belirtilmiştir. TCK'nin 53. maddesi uygulanırken Anayasa Mahkemesinin bir kararının dikkate alınabileceği ifade edilmiştir. Deliller gerekçeli kararda incelenmiş, sanığın suçu sübut bulmuş ve savunması reddedilmiştir. Mahkeme kararı onanmıştır. Kanun maddeleri olarak, CMK'nin 225/2. maddesi, 213 sayılı VUK'nin 230. maddesi ve TCK'nin 53. maddesi belirtilmiştir.

11. Ceza Dairesi 2018/1042 E. , 2020/2410 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahkemece CMK"nin 225/2. maddesi gereğince, iddianameye ve dosya arasında mevcut dava şartı olan mütalaaya uygun olarak sahte fatura düzenleme suçundan hüküm kurulduğu, gerekçede yer alan "sahte faturaları yasal defterlerinde kullanıp" ifadesinin hüküm ile çelişki yaratmadığı anlaşılmakla tebliğnamedeki hüküm ve gerekçe arasında çelişki olduğu şeklindeki bozma düşüncesi ile Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu belge ve faturaların, 213 sayılı VUK"nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığından bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller gerekçeli kararda incelenip sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebeplerin nitelik ile derecesi takdir kılınmış,savunması inandırcı gerekçelerle reddedilmiş incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 11.03.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.