Konya Ceza Kararları - Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/463 Esas 2020/2693 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/463
Karar No: 2020/2693
Karar Tarihi: 03.06.2020

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/463 Esas 2020/2693 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından görülen bir davada, sanık resmi belgede sahtecilik suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, Antalya Kriminal Polis Laboratuvarı tarafından düzenlenen raporda sahte şasi numarasının aldatıcı niteliği hakkında yeterli değerlendirme yapılmamıştır. Bu nedenle, aldatıcılık niteliğinin keşif sırasında bilirkişi tarafından belirlenmesi ve gerekçeli kararda tartışılması gerektiği belirtilerek hüküm bozulmuştur. Ayrıca, TCK'nın 53. maddesi ile ilgili Anayasa Mahkemesi'nin kararı doğrultusunda uygulama yeniden değerlendirilmesi gerektiği vurgulanmıştır.
Kararda geçen kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi

11. Ceza Dairesi 2018/463 E. , 2020/2693 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz nedenlerinin reddine; ancak:
1-Antalya Kriminal Polis Laboratuvarı tarafından düzenlenen 10.03.2014 tarihli uzmanlık raporunda suça konu şasi numarasında yapılan sahteleştirme işleminin aldatıcı niteliği ile ilgili değerlendirmede bulunulmaması ve belgelerde sahtecilik suçlarında aldatıcılık niteliğinin bulunup bulunmadığının takdirinin hakime ait olduğu gözetilerek suça konu sahte şasi numarasında yapılan tahrif işleminin özelliklerinin bilirkişi katılımı ile yapılacak keşif sonucunda tutanağa yazılarak belirlenmesi, aldatıcılık niteliğinin bulunup bulunmadığının gerekçeli kararda tartışılarak hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden, herhangi bir değerlendirme yapılmadan eksik araştırma ve inceleme ile hüküm kurulması,
2-Kabule göre de;
5237 sayılı TCK"nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,

Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.