
Esas No: 2016/9247
Karar No: 2016/16713
Karar Tarihi: 07.06.2016
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/9247 Esas 2016/16713 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA : Taraflar arasındaki, kıdem tazminatı, yıllık izin, fazla mesai, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil, ücret alacağı ile vergi iadesi alacaklarının ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı sebeplerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde temyizen incelenmesi taraflar avukatlarınca istenilmesi ve davalı avukatınca da duruşma talep edilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 07.06.2016 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı adına vekili ... ... geldi, karşı taraf adına kimse gelmedi. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatın sözlü açıklaması dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkili işçinin kıdem tazminatı, yıllık izin, ücret, fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram genel tatil ücretleri ile vergi iadesi alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, bozma ilamına uyma kararı verilerek yapılan yargılama sonucunda, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, taraflar vekilleri temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut olayda, davacının işyerinde yürüttüğü iş, kıdemi, tanık beyanları, emsal ücret araştırması neticeleri ve dosya kapsamındaki tüm deliller birlikte değerlendirildiğinde, son aylık ücretinin net 1.250,00 TL olduğu anlaşılmaktadır. Mahkemenin bu yöne aykırı kabulü isabetsizdir. Anılan sebeple, davacının son aylık ücretinin net 1.250,00 TL olduğu kabul edilerek sonuca gidilmelidir.
3-İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğu da nazara alınarak, tarafların delillerinin ve özellikle taraf tanık beyanlarının birlikte değerlendirilmesinden, kış dönemi hariç olmak üzere, davacının haftalık onsekiz saat fazla çalışma yaptığının kabul edilmesi dosya kapsamına uygun düşecektir. Bu yön nazara alınarak, fazla çalışma ücreti alacağı yeniden hesaplanmalı ve şimdiki gibi indirim de uygulanarak ulaşılacak sonuç miktar hüküm altına alınmalıdır.
4-Kabule göre de, hüküm sonucunun “2”, “4” ve “5” numaralı bendlerinde, hüküm altına alınan miktarlar ile temerrüd tarihinden itibaren faiz işletilen miktarlar arasında çelişkiler bulunması hatalı olmuştur. Şöyle ki, hüküm sonucunun, “2” numaralı bendinde, 7.815,79 TL yıllık izin ücretinin hüküm altına alınmasına rağmen, 9.000,00 TL yıllık izin ücretine temerrüt tarihinden itibaren faiz işletilmesine karar verilmiş; “4” numaralı bendinde 3.701,03 TL hafta tatili ücreti alacağı hüküm altına alınmasına rağmen, 4.000,00 TL hafta tatili ücretine temerrüd tarihinden itibaren faiz işletilmesine karar verilmiş; “5” numaralı bendinde ise 565,25 TL ulusal bayram ve genel tatil ücreti hüküm altına alınmasına rağmen, 1.000,00 TL ulusal bayram ve genel tatil ücretine temerrüd tarihinden itibaren faiz işletilmesine karar verilmiştir. Bozma doğrultusunda yapılacak değerlendirme sonucu tesis edilecek hükümde çelişki oluşturulmamalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, davalı yararına takdir edilen 1.350,00 TL duruşma vekalet ücretinin karşı tarafa yükletilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 07.06.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.