Konya Ceza Kararları - Resmi belgede sahtecilik - 6136 sayılı Yasaya muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/10278 Esas 2020/2874 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/10278
Karar No: 2020/2874
Karar Tarihi: 09.06.2020

Resmi belgede sahtecilik - 6136 sayılı Yasaya muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/10278 Esas 2020/2874 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, bir kişi hakkında resmi belgede sahtecilik ve 6136 sayılı Yasaya muhalefet suçlarından mahkumiyet kararı verdi. Tebligat Kanunu'nun 10. maddesi uyarınca tebligatın, yapılmak istendiği kişinin bilinen en son adresinde yapılması gerektiği belirtildi. Ancak bu adresin tebligata uygun olmaması veya tebligatın yapılamaması durumunda, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresinin, bilinen en son adres olarak kabul edileceği ve tebligatın buraya yapılacağı belirtildi. Sanığın yokluğunda verilen kararın, dosyadaki bilinen en son adresi olan 07/11/2014 tarihli sorgusunda beyan ettiği adrese öncelikle tebligat yapıldığı ancak bu adresten tebligatın bila tebliğ iade edildiği, sonrasında ise sanığın MERNİS adresine Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi gereğince 17/06/2015 tarihinde usulüne uygun tebliğ edildiği belirtildi. Ancak süresinde yapılmayan vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Yasaya göre reddedilmesine karar verildi. Detaylı olarak bahsi geçen kanun maddeleri ise Tebligat Kanunu'nun 10., 21/1., 21/2. ve 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. ve 317. maddeleridir.

11. Ceza Dairesi 2019/10278 E. , 2020/2874 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik, 6136 sayılı Yasaya muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet
7201 sayılı Tebligat Kanununun 10. maddesi uyarınca “tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır” hükmü ile 6099 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonucunda anılan maddeye eklenen “bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır” ek fıkra hükmüne göre, sanığın yokluğunda verilen kararın dosyadaki bilinen en son adresi olan 07/11/2014 tarihli sorgusunda beyan ettiği adresine öncelikle Tebligat Kanunu’nun 21/1. maddesine göre tebligat yapıldığı, bu adresten bila tebliğ iade edilen kararın, sanığın MERNİS adresine Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi gereğince 17/06/2015 tarihinde usulüne uygun tebliğ edildiği, süresinde yapılmayan vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken aynı Yasanın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 09.06.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.