2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu"nun 44/1-b maddesine aykırılık eyleminden ... hakkında Mersin Trafik Denetleme Şube Müdürlüğünün 27/04/2009 tarihli ve FE-768835 sayılı idari yaptırım kararı ile uygulanan 128,00 Türk lirası idari para cezasına yönelik başvurunun süre yönünden reddine dair Sulh Ceza Hâkimliğinin 28/11/2014 tarihli ve 2014/1899 değişik iş sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığının 16/03/2015 gün ve 18632 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 26/03/2015 gün ve KYB.2015-99821 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, muterizin kimlik numarası ile vergi dairesinden yaptığı sorgulamada sadece hakkında idari para cezası uygulandığını öğrenmesinin, 5326 sayılı Kabahatler Kanunu"nun 5326 sayılı Kabahatler Kanunu"nun 25. maddesinde yer alan " İdari yaptırım kararına ilişkin tutanakta;
a)Hakkında idari yaptırım kararı verilen kişinin kimlik ve adresi,
b)İdari yaptırım kararı verilmesini gerektiren kabahat fiili,
c)Bu fiilin işlendiğini ispata yarayacak bütün deliller,
d)Karar tarihi ve kararı veren kamu görevlilerinin kimliği,
Açık bir şekilde yazılır. Tutanakta, ayrıca kabahati oluşturan fiil, işlendiği yer ve zaman gösterilerek açıklanır. " ve 26/1. maddesinde yer alan "İdari yaptırım kararı, 11.02.1959 tarihli ve 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine göre ilgili kişiye tebliğ edilir. Tebligat metninde bu karara karşı başvurulabilecek kanun yolu, mercii ve süresi açık bir şekilde belirtilir." şeklindeki düzenlemeler karşısında, 7201 sayılı Tebligat Kanunu anlamında geçerli bir tebliğ teşkil etmediği, ayrıca idari yaptırım kararının muteriz tarafından 27/04/2009 tarihinde imzalanmasının tebligat anlamına gelmeyeceği, kaldı ki muterizin tutanakta ki imzanın kendisine ait olmadığını beyan ettiği, bu kapsamda muterizin 30/10/2014 havale tarihli itiraz dilekçesinin süresinde olduğu gözetilmeksizin yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Kanun yararına bozma isteğine konusu trafik idari para cezası tutanağının, 2918 sayılı Kanunun 121. maddesine dayalı olarak çıkarılan Karayolları Trafik Kanunu Hükümleri Gereğince Uygulanan İdari Para Cezalarının Tahsilinde Ve Takibinde Uygulanacak Usul Ve Esaslar İle Kullanılacak Alındılar, Tutanaklar Ve Defterler Hakkında Yönetmeliğin 8. maddesi uyarınca yüze karşı düzenlenerek imzalandığı ve bir nüshasının ilgiliye elden verildiği, bu hususun tebligat işlemi olduğu, yine tutanağın alt kısmında açıklamaların arka sayfada yer aldığının belirtildiği, bu şekilde düzenlenen tutanakların arka sayfasında kanun yolu, mercii ve süresi ile ödeme süresinin gösterildiği gözetilerek yapılan incelemede;
Olağanüstü kanun yolu olan ve öğretide “olağanüstü temyiz” olarak adlandırılan kanun yararına bozmanın amacı hakim veya mahkeme tarafından verilen ve istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen kararların Yargıtay’ca incelenmesini, buna bağlı olarak da kanunların uygulanmasında ülke sathında birliğe ulaşmak, hakim veya mahkemelerce verilen cezaya ilişkin karar veya hükümlerdeki hukuka aykırılıkları toplum ve birey açısından hukuk yararına gidermektir.
Olağanüstü bir kanun yolu olan kanun yararına bozma müessesesinin konusunu oluşturabilecek kanuna aykırılık halleri, ancak olağan kanun yolu olan temyiz nedenlerine göre dar ve kısıtlı tutulduğunda kesin hükmün otoritesi korunmuş olur.
26.10.1932 gün ve 29/12 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı ve bu karar esas alınmak suretiyle verilen Yargıtay Ceza Genel Kurulu ve Özel Dairelerin süreklilik arz eden kararlarında belirtildiği üzere, kabul edip etmemenin hakim veya mahkemenin takdirine bağlı olduğu istekler hakkında verilen kararlar ile kanıtların değerlendirilmesine ilişkin kararlar kanun yararına bozma konusu olamaz.
Mahkeme tarafından kanun yararına bozma isteminde ileri sürülen nedenler yönünden delil takdiri yapılarak karar verilmesi nedeniyle kanun yararına bozma yoluna gidilemeyeceğinden Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 21/05/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.