Danıştay 4. Daire 2016/18496 Esas 2020/6710 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2016/18496
Karar No : 2020/6710

TEMYİZ EDEN TARAFLAR : 1- … Vergi Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …
2- … Metal Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek aleyhlerine olan hüküm fıkralarının taraflarca bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, sahte fatura kullandığından bahisle 2013/1,3,4 dönemlerine ilişkin olarak re'sen tarh edilen vergi ziyaı cezalı katma değer vergileri ile 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasının kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; uyuşmazlık konusu dönemde davacının fatura aldığı Uluçınar Vergi Dairesi mükellefi … Boru İnşaat ve Nakliyat San. Tic. Ltd. Şti hakkında düzenlenen 06/06/2014 tarih ve 2014-A-427/18 sayılı Vergi Tekniği Raporu'nun değerlendirilmesinden, adı geçen firmanın gerçekte hiçbir ticari faaliyetinin bulunmadığı sonucuna varıldığından dava konusu vergi ziyaı cezalı KDV tarhiyatlarında hukuka aykırılık bulunmadığı, somut tespit bulunmadan kesilen özel usulsüzlük cezasında ise hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kısmen reddine, kısmen kabulüne karar verilmiştir.
TEMYİZ EDEN DAVACININ İDDİALARI : Adı geçen mükelleften alışların 04/01/2013 ve 10/01/2013 tarihleri arasında olduğu, belirtilen tarihlerde firmanın sahte belge düzenlediğine dair vergi dairesinin bir tespitinin olmadığı, ödeme belgelerinin gerek inceleme elemanına gerekse mahkemeye sunulmasına rağmen nazara alınmadığı, mal alınan firmanın mal alınan dönemde alınan mal tutarını kapsayacak tutarda katma değer vergisi beyannamesi verdiği, firmaya yapılan ödemelerin firma adına düzenlenen banka çekleriyle yapıldığı, 2013 yılında sahte olduğu varsayılan alışın, satılan malın maliyetine oranının 0,03 olduğu, yüksek miktarda alış ve satış içerisinde çok düşük olan söz konusu faturalar nedeniyle sahte belge kullanıcısı sayılmanın hukuka uygun bir uygulama olmadığı, uzun zamandır faaliyette oldukları ve bu güne kadar haklarında herhangi bir olumsuz durumun tespit edilmediği, mahkeme kararının aleyhe olan kısmının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
TEMYİZ EDEN DAVALININ İDDİALARI : Özel usulsüzlük cezasının uygulanabilmesi için mahkemenin bozma gerekçesi doğrultusunda fiili düzenleme veya belge almama fiilinin anında tespitinin mümkün bulunmadığı, söz konusu tespitin vergi incelemesi ile mümkün olduğu, beyanın esas olduğu vergileme sisteminde vergi incelemesi verilen beyan sonrası beyanlar ve fiili defter durumları karşılaştırılmak suretiyle incelenebileceği, kararın özel usulsüzlük cezasını kaldıran kısmının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
DAVACININ SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
DAVALININ SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz istemlerinin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.


TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 17. maddesinin 2. fıkrası uyarınca duruşma istemi yerinde görülmeyerek işin gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Tarafların temyiz istemlerinin reddine,
2. Temyize konu ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. 492 sayılı Harçlar Kanunu'na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca, davacı aleyhine onanan tutar üzerinden binde 9,10 oranında ve 113,30 TL den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, varsa evvelce ödenen harcın mahsubundan sonra kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
4. Temyiz giderlerinin istemde bulunanlar üzerinde bırakılmasına,
5. Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
6. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 31/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.