MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Taraflar arasındaki, kıdem tazminatı ile yıllık izin ücreti, genel tatil ücreti ve fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hüküm süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı avukatınca istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 16.06.2015 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı adına Avukat .......... ile karşı taraf adına Avukat ... geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı işyerinde şoför ve kurye olarak çalıştığını, iş sözleşmesini yaş koşulu dışında emekli aylığı almaya hak kazanma nedeniyle feshettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile yıllık izin, genel tatil ve fazla çalışma alacaklarını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının devamsızlık yapması nedeniyle iş sözleşmesinin haklı nedenle feshedildiğini, fazla çalışmasının söz konusu olmadığını, yıllık izinlerini kullandığını, taleplerinin zamanaşımına uğradığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davacının iş sözleşmesini feshetmekte haklı olduğu, fazla çalışma ve genel tatil çalışması yaptığı, kullanmadığı yıllık ücretli izni bulunduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Karar davalı tarafca temyiz edilmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı yasal gerektirici nedenlere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-6100 sayılı HMK.’un 25/1 maddesi uyarınca “Kanunda öngörülen istisnalar dışında, hâkim, iki taraftan birinin söylemediği şeyi veya vakıaları kendiliğinden dikkate alamaz ve onları hatırlatabilecek davranışlarda dahi bulunamaz”. Aynı kanunun devamındaki 26/1 maddesine göre de “Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez”.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının haftanın beş günü 06.00-21.00 arasında 2 saat ara dinlenme ile günde 13 saat, haftada ise 65 saat çalıştığı, 20 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Buna karşın davacı dava dilekçesinde işyerinde 08.30-18.00 arasında çalışıldığını, kendisinin işe başlangıç ve bitiş saatlerinden sonra 2 saat daha fazla çalıştığını açıkça beyan etmiştir. Davacının bu beyanı kendisini bağlayıcı niteliktedir. Bu durumda mahkemece gerekirse bilirkişiden ek rapor alınmak suretiyle davacının haftanın beş günü 06.30-20.00 arası 2 saat ara dinlenme ile günde 11,5 saat, haftada ise 57,5 saat çalıştığı ve haftada 12,5 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek davalı lehine oluşan usulü kazanılmış haklarda dikkate alınarak fazla çalışma alacağı hakkında yeniden bir karar verilmelidir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 16.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.