Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/26747 Esas 2022/5935 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 tarihli ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre katılan vekilinin temyiz itirazları ile sanık müdafiinin diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Sanığın adli sicil kaydında görülen ilamın hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin olması ve bu kararın kesinleşmiş mahkumiyet hükmü niteliğinde olmaması, 5271 sayılı CMK’nın 231/8. maddesine 28/06/2014 tarihli ve 6545 sayılı Kanun’un 72. maddesiyle “denetim süresi içinde, kişi hakkında kasıtlı bir suç nedeniyle bir daha hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilemez.” cümlesi eklenmiş ise de, daha önce verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın kesinleşme tarihi itibariyle engel oluşturmaması karşısında; atılı hırsızlık suçunun teşebbüs aşamasında kalması nedeniyle oluşan bir zararın da olmadığı ve buna göre sanık hakkında hüküm kurulurken, CMK’nın 231. maddesinin 6 fıkrasının (b) bendinde yer alan ölçüt değerlendirilmek suretiyle sanığın tekrar suç işlemeyeceği yolunda kanaate ulaşılarak hırsızlık suçundan tayin edilen ceza ertelendiği halde, “Sanığın sabıkasında hükmün açıklanmasının geri bırakılması mahiyetinde karar bulunmakla CMK.nun 231/8 maddesi zorunluluğu gereği...” şeklindeki yasal olmayan gerekçe ile erteleme müessesesinden daha lehe olan hükmün açıklanmasının geri bırakılması müessesesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
2- Katılanın sorumlusu olduğu iş yerinden çalınmak istenen prezervatifin değerinin 27,90 TL olduğu dikkate alındığında, suça konu eşyanın değeri nazara alınarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 145. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 28/03/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.