Tebliğname No : 4 - 2010/218002
MAHKEMESİ : Kırıkhan 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 04/02/2010
NUMARASI : 2009/64 (E) ve 2010/107 (K)
SUÇ : Tehdit

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Temyiz dilekçesi içeriğine göre M.. A.."ın sanık sıfatıyla hükmü temyiz etmesi karşısında tebliğnamedeki (1) nolu bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak,
1)CMK"nın 231/6-c maddesindeki zarar kavramının, yalnız basit bir araştırma ile belirlenebilecek, maddi, somut ve belirlenebilir nitelikteki zararı kapsaması ve sanığa yükletilen tehdit suçundan dolayı maddi nitelikte bir zararın oluşmaması karşısında, CMK"nın 231/6. maddesi uyarınca, sanığın kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak, yeniden suç işleyip işlemeyeceği hususunda bir değerlendirme yapılıp, sonucuna göre hükmün açıklanmasının geri bırakılmasıyla ilgili bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, kayden sabıkasız olan ve ileride bir daha suç işlemeyeceği kanaati ile cezası ertelenen sanık hakkında, "mağdurların uğradığı zarar sanık tarafından giderilmediğinden" biçimindeki, yasal olmayan ve yerinde görülmeyen gerekçeyle, CMK"nın 231/5. maddesinin uygulanmaması,
2) Kabule göre de,
a-Temel ceza alt sınırdan belirlendiği halde, denetim süresinin, ceza miktarını aşacak şekilde belirlenmesi suretiyle, çelişkiye düşülmesi,
b-TCK"nın 29. maddesi uyarınca yapılan indirimin, gerekçesi izah edilmeden, sanığın en aleyhine olacak şekilde, asgari orandan uygulanması,
Kanuna aykırı ve sanık M.. A.."ın temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden, HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 13/05/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.