Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2021/24926 Esas 2022/3274 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 6. Tüketici Mahkemesi

Taraflar arasındaki rücuen tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 26/12/2019 günlü karara karşı davalı vekilinin istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; davalı vekilinin istinaf başvurusunun kabulü ile ilk derece mahkemesi kararının kaldırılarak yeniden hüküm tesisi ile davanın reddine dair verilen 30/09/2021 günlü İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 8. Hukuk Dairesi kararının Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
K A R A R
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 362/1-a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 sayılı Kanun'un 44. maddesiyle HMK’ya eklenen Ek-Madde 1’de öngörülen yeniden değerleme oranı dikkate alındığında 2021 yılı için 78.630,00 TL’dir.
HMK 362/1-a ve 362/2. maddeleri gereğince temyiz edenin sıfatına göre hükmedilen ya da mahkemece kabul edilmeyen bölümünün miktar veya değeri 78.630,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin bölge adliye mahkeme kararlarının temyizi kabil değildir.
İlk Derece Mahkemesince davacının davasının kabulü ile 5.076,00 TL’nin davalıdan tahsiline karar verildiği, karara karşı davalı vekili tarafından istinaf başvurusunda bulunulduğu, bölge adliye mahkemesince davalının istinaf başvurusunun kabulü ile ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, yeniden hüküm kurulmak suretiyle davanın reddine karar verildiği, istinaf mahkemesi kararına karşı bu kez ilk derece mahkemesi kararını istinaf etmeyen davacı vekili tarafından temyiz isteminde bulunulduğu, şu haliyle ilk derece mahkemesince davanın kabulüne dair verilen miktarın davacı yönünden kesinleştiği anlaşılmıştır.
Davacı vekili tarafından temyize konu edilen miktar yukarıda belirtilen temyiz kesinlik sınırının altında kalmaktadır. O halde Bölge Adliye Mahkemesi kararının temyiz kabiliyeti olmayıp davacı vekilinin temyiz dilekçesinin HMK’nun 362/1-a maddesi gereğince reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin HMK 362/1-a maddesi gereğince REDDİNE, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin de Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesine gönderilmesine, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, 23/02/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.