Hırsızlık suçundan hükümlü ...’ın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/1.b, 62/1 maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezasının aynı Kanun’un 58/1. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair Asliye Ceza Mahkemesinin 14/12/2012 tarihli ve 2012/1443 esas, 2012/1382 sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 15/08/2014 tarih ve 2014/16016/54480 sayılı yazısı ile Kanun Yararına Bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyasının Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 05/09/2014 tarih ve 2014/301484 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle incelendi.
MEZKUR İHBARNAMEDE;
Dosya kapsamına göre;
1-6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Yasalarda Değişiklik Yapılmasına Dair Yasa’nın 23. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Yargılaması Yasası’nın 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde “hapis cezasından çevrilen adli para cezaları hariç olmak üzere sonuç olarak belirlenen 3.000 Türk Lirası dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerine karşı istinaf yasa yoluna başvurulamayacağı” şeklinde yapılan değişiklik ve 6217 sayılı Yasa’nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Yargılaması Yasası’nın Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Yasa’ya eklenen “bölge adliye mahkemeleri faaliyete geçinceye kadar hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen üçbin Türk Lirası dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerine karşı temyiz yoluna başvurulamaz” şeklindeki geçici 2. maddesi gözönünde bulundurulduğunda, ayrıca Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 2013/2030 esas, 2013/40784 karar sayılı içtihadı nazara alındığında, hükümlünün cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilemeyeceği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm kurulmasında;
2-Sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 53/1-c maddesindeki hakları kullanmaktan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, kendi alt soyu üzerindeki aynı hakları koşullu salıverilme tarihine kadar kullanmaktan yoksun bırakılması gerekirken anılan Kanun’un 53/1-c maddesindeki hakları koşullu salıverilmeye kadar kullanmaktan yoksun bırakılmasına karar verilmesinde, isabet görülmediğinden, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşılmış olmakla,
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Kanun yararına bozma istemine dayanan Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın ihbar yazısı ve incelenen dosya içeriğine göre yerinde görüldüğünden kabulü ile hırsızlık suçundan sanık ... hakkında İstanbul 13. Asliye Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen 14.12.2012 tarihli ve 2012/1443 esas, 2012/1382 sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nın 309/4-d maddesi gereğince BOZULMASINA, hüküm fıkrasından sanık hakkında 5237
sayılı TCY"nın 58. maddesi gereğince tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin çıkarılmasına, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, yine hüküm fıkrasından "TCK"nın 53/1. maddesinin uygulanmasına" ilişkin bölüm çıkarılarak, yerine "53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmsana" cümlesinin eklenmesine hükümdeki diğer hususların saklı tutulmasına 19.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.