MAHKEMESİ : Şarkışla Asliye (Aile) Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Katılma alacağı

... (Güleç) ile ... aralarındaki katılma alacağı davasının kabulüne dair Şarkışla Asliye (Aile) Hukuk Mahkemesinden verilen 05.11.2010 gün ve 155/510 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:

KARAR

Davacı vekili, evlilik birliği içinde edinilen ve davalı adına kayıtlı bulunan 430 ada 10 parsele ilişkin mal rejiminin tasfiyesine karar verilmesini istemiş; dava dilekçesini 40.000 TL"den harçlandırarak fazla hakların saklı tutulmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, uyuşmazlık konusu taşınmaza ilişkin bedelin kısmen vekil edeninin yurtdışında geçirdiği kaza nedeniyle ödenen tazminat; kısmen de taksitler halinde ödendiğini, kişisel mal olduğunu ve davacının katkısı bulunmadığını açıklayarak davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, niza konusu taşınmazın edinilmiş mal olduğu ve davacının artık değerin yarısı oranında katılma alacağı bulunduğu gerekçesiyle davanın kabulüne, 42.500 TL"nin davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir. Hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar 19.07.1990 tarihinde evlenmiş, 30.07.2007 tarihinde açılan boşanma davasının kabulü ve 19.06.2008 tarihinde kesinleşmesiyle evlilik birliği sona ermiştir. Başka mal rejimi seçildiği ileri sürülmediğine göre, eşler arasında 01.01.2002 tarihine kadar 743 sayılı MK.nun 170.maddesi uyarınca “mal ayrılığı”, bu tarihten mal rejiminin sona erdiği boşanma davasının açıldığı tarihe kadar ise 4721 sayılı TMK.nun 202.maddesi hükmü uyarınca yasal “edinilmiş mallara katılma” rejimi geçerlidir. Eşler arasındaki mal rejimi TMK.nun 225/2.maddesi uyarınca boşanma davasının açıldığı tarih itibariyle sona ermiştir.
Dava konusu 430 ada 10 parsel, kargir ev vasfında olup, 26.07.2004 tarihindeki tapu memuru huzurunda yapılan resmi satışla davalı ... adına tapuya tescil edilmiştir. Niza konusu taşınmaz, tapudaki edinim tarihi itibariyle edinilmiş maldır. Davalı bir kısım satış parasının taksitler halinde ödendiğini ileri sürmüştür. Satış parasının taksitler halinde karşılandığı iddia edilen bölümünün aksi ileri sürülmediğine göre; TMK.nun 219.maddesinin 1.fıkrasına göre çalışma karşılığı edinim olduğunun kabulü gerekir. Davalı taraf, uyuşmazlık konusu taşınmazın satış bedelinin bir kısmının ise Covea Risks Şirketi tarafından davalıya 07.10.2000 tarihinde geçirdiği kaza nedeniyle ödenen tazminatla karşılandığını açıklayarak, ilgili şirketin 19.05.2003 tarihli tazminat önerisi başlıklı çeviri belgesini ibraz etmiştir. Dava konusu taşınmazın alım bedelinin kısmen kişisel mal grubundan karşılandığı savunulduğuna göre, TMK.nun 6. ve 222.maddelerine göre ispat yükümlüsü bulunan davalının bu husustaki delillerinin toplanması, buna ilişkin belgelerin ilgili yerlerden getirtilmesi, gerektiği takdirde tazminat ödemesine ilişkin varsa diğer belgelerinin sunulması için mehil verilmesi, toplanacak deliller çerçevesinde davalıya belirtildiği şekilde tazminata ilişkin ödeme yapılmış ise kazanımın gerçekleştiği tarih ve tazminat ödemelerinin nev’inin ve miktarı ile nizalı taşınmazın edinimine aktarılıp, aktarılmadığı hususlarının birlikte değerlendirilmesi ve sonucuna göre bir karar verilmesi gerekir. Eksik incelemeyle hüküm kurulması doğru değildir.
Kabul şekline göre de; davaya konu talep 40.000 TL"den harçlandırıldığı ve yargılama aşamasında harcı tamamlanmak suretiyle talepte bulunulmadığı halde harçlandırılmış değerden fazlasına hükmedilmiş bulunulması da isabetsizdir.
Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle usul ve yasaya uygun bulunmayan hükmün 6100 sayılı HMK.nun Geçici 3.maddesi ve 1086 sayılı HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve 18,40 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine 26.01.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.