Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, miras bırakan R. Ş."ın mirasçılardan mal kaçırmak amacıyla ve muvazaalı olarak dava konusu 2071 parsel sayılı taşınmazını gelini S."ya temlik ettiğini 2222 parseli oğlu H."ın kayınbiraderi S."e sattığını, 1956 parseli de oğulları H. ve M. bağışladığını ileri sürerek tapu iptal tescil ve tenkis isteklerinde bulunmuştur.
Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, dava konusu 2071 ve 2222 parsel sayılı taşınmazların davalılara temlikinin mirastan mal kaçırma amaçlı ve muvazaalı olduğu gerekçesiyle davanın kabulü ile davacının miras payı oranında tapunun iptal ve tesciline bağışlanan 1956 parsel yönünden tenkise karar verilmiştir.
Karar, davacı vekilince süresi geçtikten sonra ve davalı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
-KARAR-
Dava muris muvazaası hukuksal nedenine dayalı tapu iptal tescil tenkis isteklerine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz dilekçesinin davacı vekiline 3.4.2006 tarihinde tebliğ edildiği karşı temyiz dilekçesinin ise 8.5.2006 tarihinde verildiği, bu durumda HUMK’nun 433/2 md. öngörülen sürenin geçtiği anlaşılmakla davacının temyiz isteğinin süreden reddine; Diğer taraftan dosya içeriğinden toplanan delillerden; miras bırakan Recep tarafından 1.2.1995 tarihli akitle davalılardan Salih’e satış yoluyla temlik edilen 2222 parsel ile yine aynı tarihli diğer bir akitle davalılardan Saliha’ya satış suretiyle devredilen 2071 parsel sayılı taşınmazların temliklerinin mahkemece mirastan mal kaçırma amaçlı ve muvazaalı olduğunun belirlenerek anılan temlikler yönünden tescile karar verilmiş olması da isabetlidir.Davalının bu yöne değinen temyiz itirazları yerinde değildir.Reddine.
Öte yandan 8.4.1997 tarihli akitle davalılardan H... ve M...’ya bağış yoluyla temlik edilen 1956 parsel sayılı taşınmaz bakımından tenkise karar verilmiş olması kural olarak doğrudur.Ancak, miras bırakanın 14.8.1998 tarihinde öldüğü, miras bırakanın ölüm tarihi dikkate alındığında anılan taşınmaz bakımından 743 sayılı Türk Medeni Kanunun tenkise dair hükümlerinin uygulanacağı kuşkusuzdur.Bu durumda bağış aktine konu edilen 1956 parsel sayılı taşınmazın TMK’nun 561 (eski 503) md. hükmü gereğince miras bırakanın tasarruf nisabını aşan kısmının tenkis hesabında dikkate alınması gerekirken taşınmazın tamamının değeri gözetilerek tenkise tabi tutulmuş olması doğru değildir.
Hal böyle olunca, davalının bu yöne değinen temyiz itirazları yerindedir.Kabulüyle hükmün açıklanan nedenlerden ötürü HUMK’nun 428. md. gereğince BOZULMASINA, 11.10.2007 tarihinde oybirliğiyle karar verild