Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin ve katılanlar vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay tarihinde 07.40 sıralarında sanığın idaresindeki otomobili ile iki yönlü yolda seyirle kontrolsüz kavşağa yaklaştığında seyir yönüne göre aynı istikamette önünde seyreden servis minübüsünü sollayıp geçtiği sırada taşıt yolunun sol kenarında park halinde bulunan kamyonetin sol dikiz aynasına çarpması sonucu direksiyon hakimiyetini kaybederek, yolun sağ tarafında bulunan çöp konteynırına çarptığı, konteynırın sürüklenmesi sonucu yaya kaldırımında yürümekte olan iki yayayı bahçe duvarına sıkıştırması ve duvarın yıkılması sonucu katılanların vücut fonksiyonlarını 5.derecede etkileyecek kemik kırığı meydana gelecek şekilde yaralandıkları olayda; kaza tespit tutanağı, bilirkişi raporu ve mahkemenin kabulüne göre tam kusurlu sanık hakkında, iki sınır arasında temel ceza belirlenirken suçun işleniş biçimi, failin taksire dayalı kusurunun yoğunluğu, yaralanmaların niteliği, maddede öngörülen cezanın üst sınırı nazara alınmak suretiyle, adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun şekilde asgari hadden daha fazla uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabule göre de;
Sanık hakkında hükmedilen 9 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilmesi sırasında gün sayısının belirtilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 232/6. maddesine ve TCK"nın 52/3 maddesine aykırı davranılması ve hükmedilen adli para cezasının ödenmemesi halinde cezanın hapse çevrileceğinin ihtarı yerine infazı kısıtlar biçimde “hapse çevrilmesine” karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin ve katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 15.01.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.