Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2020/3140 Esas 2022/878 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ankara 26. Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... Turistik Tesisler ve İşlet. A.Ş. aleyhine 04/10/2018 gününde verilen dilekçe ile itirazın iptali istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 04/10/2018 günlü karara karşı davalı vekilinin istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen 14/07/2020 günlü Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 25. Hukuk Dairesi kararının Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
K A R A R
Davacı vekili; davalı işyeri aleyhine 4857 sayılı Kanunun 102/a maddesi gereği toplam 133.515 TL idari para cezası düzenlendiğini, idari para cezasının davalıya 15.02.2013 tarihinde tebliğ edildiğini, davalı tarafın Antalya 4. Sulh Ceza Mahkemesinin 2013/302 D. İş sayılı dosyası ile idari para cezasına itiraz ettiğini, itirazın reddedildiğini, anılan mahkeme kararının 03/11/2013 tarihinde kesinleştiğini, akabinde taraflarınca müvekkil kurum alacağının tahsili için davalı taraf aleyhine Ankara 2. İcra Müdürlüğünün 2016/1778 Esas sayılı dosyası ile icra takibi başlatıldığını, davalı şirket tarafından borca itiraz edildiğini, takibin durdurulduğunu, davalı şirketin haksız ve kötü niyetle borca itiraz ettiğini belirterek itirazın iptali ve takibin devamına ve icra inkar tazminatı ödenmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı kanunsuz suç ve ceza olamayacağı ilkesine göre, müvekkile kanunlarda yeri olmayan bir idari para cezası verilemeyeceğini belirterek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
İlk Derece Mahkemesince, hukuken kesinleşmiş olan idari para cezası nedeniyle, davacı kurumun davalı şirketten alacaklı olduğu, davalının aleyhine yapılan Ankara 2. İcra Dairesinin 2016/1778 Esas sayılı icra dosyasına yaptığı itirazın iptali ile takibin devamına
karar verilmiş; karara karşı davalı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuş, Bölge Adliye Mahkemesince, istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş; Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyanın incelemesinde; Bölge Adliye Mahkemesi tarafından karar verildikten sonra davalı vekili tarafından 01/09/2021 tarihli dilekçe sunulduğu, bu dilekçede davaya konu icra takibine yapılan itirazdan 7326 sayılı kanundan yararlanabilmek için vazgeçtiğini belirttiği anlaşılmaktadır.
Şu durumda, davalı vekili tarafından sunulan 01/09/2021 tarihli dilekçesinin değerlendirilmek ve bu hususta bir karar verilmek üzere hükmün bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
2-Bozma neden ve şekline göre davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1) nolu bentte açıklanan nedenlerle; Bölge Adliye Mahkemesi kararının HMK 371. maddesi gereğince BOZULMASINA, 2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 20/01/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.