İstanbul Ceza Kararları - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/15702 Esas 2020/19939 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/15702
Karar No: 2020/19939
Karar Tarihi: 22.12.2020

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/15702 Esas 2020/19939 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Sanık hakkında Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen karar temyiz edilmiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun bir kararına atıfta bulunularak, akıl hastası olan bir sanık için suçun niteliğinin belirlenmesi ve gerekçeli değerlendirmenin yapılması gerektiği belirtilmiştir. Ancak, kararda bu değerlendirmenin yapılmadığı ve sadece akıl hastalığı nedeniyle ceza verilmesine yer olmadığına karar verildiği anlaşılmıştır. Bu nedenle, yargılama giderleri de dahil olmak üzere sanıktan tahsil edilmesi gereken ücretlerin yazılı şekilde bırakılması hatalıdır. Bu nedenlerle, hüküm bozulmuştur. Kanun maddeleri olarak 5237 sayılı TCK'nın 32/1. Maddesi (akıl hastalığı nedeniyle), 57/1. maddesi (ceza verilmesine yer olmadığı) ve 5271 sayılı CMK'nın 325/1. Maddesi (yargılama giderlerinin tahsili) bu kararda yer almaktadır.

(Kapatılan)3. Ceza Dairesi 2020/15702 E. , 2020/19939 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 15/04/2008 tarih, 2008/1-22 Esas 2008/80 Karar sayılı kararında da belirtildiği şekliyle, sanığın akıl hastası olması durumunda yapılacak uygulamanın sınırlarını belirleme açısından, işlenen fiilin bir suç oluşturup oluşturmadığı eğer oluşturuyor ise suç vasfının belirlenmesi ve gerek sübuta gerekse vasfa ilişkin gerekçeli değerlendirmenin hükümde tartışılması suretiyle karar verilmesi gerekirken; vasfa ve sübuta yönelik değerlendirme yapılmaksızın yazılı şekilde karar verilmesi,
2) Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 32/1. maddesi kapsamında bulunan akıl hastalığı nedeniyle aynı Kanun’un 57/1. maddesi gereği ceza verilmesine yer olmadığına karar verildiği anlaşılmakla, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 17.02.2015 tarihli, 2013/451 Esas ve 2015/6 Karar sayılı kararı gereğince kazanılmış hak teşkil etmeyen yargılama giderlerinin, 5271 sayılı CMK"nin 325/1. maddesi uyarınca sanıktan tahsiline karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde kamu üzerinde bırakılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 22.12.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.