MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Katılma alacağı

... ile ... aralarındaki katılma alacağı davasının reddine dair İzmir 13. Aile Mahkemesinden verilen 24.02.2011 gün ve 1028/163 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:
K A R A R

Davacı ... vekili, İzmir 13.Aile Mahkemesinin 2008/619 Esas sayılı dosyasından tefriken gelen davada davalıya ait emekli ikramiyesi ile 34 FV 260 plakalı araç üzerinde vekil edenin mal rejimi gereği yarı oranda hakkı olduğunu açıklayarak fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 6.000 TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı ... vekili, dava konusu aracın kredi ile alındığını, tüm masraflarının vekil edeni tarafından karşılandığını, davacının katkısı olmadığını açıklayarak davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmesi üzerine; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar 27.10.1993 tarihinde evlenmiş, 6.3.2008 tarihinde açılan boşanma davasının kabulüne ilişkin hükmün 24.2.2009 tarihinde kesinleşmesiyle evlilik birliği son bulmuştur. Eşler arasında başka mal rejimi seçilmediğinden 01.01.2002 tarihine kadar mal ayrılığı (743 sayılı TKM.nin 170. m), bu tarihten mal rejiminin sona erdiği boşanma davasının açıldığı tarihe kadar (4721 sayılı TMK.nun 225/2. m) yasal mal rejimi olan edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir (4721 sayılı TMK.nun 202.m). Eşler arasındaki mal rejimi TMK.nun 225/2. maddesi uyarınca boşanma davasının açıldığı tarih itibariyle sona ermiştir.
Dava konusu araç 23.8.2000 tarihinde davalı adına satın alınarak trafikte tescil edilmiş, boşanma davası açılmasından üç gün önce 3.3.2008 tarihinde dava dışı üçüncü kişiye satılmıştır. Ayrıca davalının emekli ikramiyesini hangi tarihte aldığı dosya kapsamından anlaşılamamakta ise de davalının, çalışmakta olduğu işyerine 14.3.2008 tarihinde başvurarak emekli olmak istediği ve emeklilik talebini içeren evrakın Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarına 15.3.2008 tarihinde girdiği görülmektedir. Dosya kapsamı ve dava dilekçesindeki açıklamalara göre davacının isteği TMK.nun 219, 231 ve 236. maddelerine dayalı katılma alacağı isteğini içermektedir.
TMK.nun 219. maddesinin 1. fıkrası hükmüne göre; her eşin bu mal rejiminin devamı süresince karşılığını vererek elde ettiği mal varlığı değerleri edinilmiş maldır. Davacı tarafından davalının emekli ikramiyesi üzerinde katılma alacağı isteğinde bulunulmuş ise de davalının boşanma dava tarihi öncesinde, diğer anlatımla evlilik içerisinde emekli ikramiyesi aldığına ilişkin bir belge, delil olmadığı gibi dosya arasında getirtilen belgelere göre davalının emeklilik başvurusunu boşanma dava tarihinden sonra 14.3.2008 tarihinde yaptığı anlaşılmaktadır. Bu durumda mal rejimi sona ermeden davalının elde ettiği bir emekli ikramiyesi, davalıya yapılan bir ödeme, mal varlığına giren bir değer bulunmadan ileride elde edilebilecek mal varlığı değeri (beklemece= beklenen ileride ödenebilen haklar) üzerinde tasfiye yapılarak katılma alacağı istemesi mümkün değildir. Bu nedenle davacı vekilinin emekli ikramiyesi ile ilgili hüküm bölümüne ilişkin temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddi ile emekli ikramiyesi ile ilgili hüküm bölümünün ONANMASINA,
Araçla ilgili davacı vekilinin temyiz itirazlarına gelince; dava konusu araç taraflar arasında mal ayrılığı rejimi geçerli iken satın alınmış ise de aracın satın alınmasında 36 ay vadeli banka kredisi kullanıldığı konusunda taraflar arasında bir ihtilaf yoktur. Kredi belgelerine göre ödemelerin tamamının evlilik birliği içinde sona erdiği ancak 14 taksitin mal ayrılığı rejiminin geçerli olduğu 1.1.2002 tarihi öncesine, 22 taksitinin ise edinilmiş mallara katılma rejiminin geçerli olduğu 1.1.2002 tarihi sonrasına isabet ettiği anlaşılmaktadır. Bu durumda davacının katkı payı alacağı ile ilgili herhangi bir talebi olmadığına, kaldı ki çalışmayan, ev hanımı olduğu anlaşılan davacının araç alımında geliri ile katkıda bulunduğuna ilişkin herhangi bir delil de dosyaya sunulmadığına göre 1.1.2002 öncesi ödenen taksitler bakımından bu ödemelere isabet eden bölümle ilgili davacının herhangi bir mal rejiminin tasfiyesinden kaynaklanan alacak hakkı olmadığının kabulü gerekir. Mahkemenin red kararı 1.1.2002 tarihi öncesine isabet eden bu bölümle ilgili yerindedir.
Ancak, 1.1.2002 tarihi sonrasına isabet eden taksitler bakımından, davalı tarafından araçla ilgili yapılan ödemelerin kişisel mal veya gelirle yapıldığı iddia ve ispat edilemediğine, TMK.nun 222/son maddesi gereğince bir eşin bütün malları aksi ispat edilinceye kadar edinilmiş mal kabul edildiğine göre davacının, herhangi bir katkısını ispat etmesine gerek olmaksızın yapılan ödemelerden artık değer olarak belirlenecek miktarın yarısı oranında katılma alacağı hakkı bulunmaktadır. Mahkemece bu bölümle ilgili davacının katılma alacağı hakkı olduğu gözden kaçırılarak araçla ilgili talebinin davalının kişisel malı olduğu gerekçesi ile tümden reddi doğru olmamıştır.
Mahkemece, yapılması gereken iş; kredi ile alınan dava konusu araçla ilgili toplam kredi ödemesinin 36 ay vadeli olduğu, bu taksit ödemelerinden 22 adedinin edinilmiş mallara katılma rejimi geçerli iken ödendiği, bu durumda artık değer miktarının 22/36 orana isabet ettiği, davacının katılma alacağı oranının ise 14/36 olarak dikkate alınması gerektiği, bu oran ile mahkemece aracın usulüne uygun şekilde belirlenen 12.400 TL değerinin çarpılması neticesinde çıkacak miktarın davacının katılma alacağı olduğu gözetilerek bu miktar yönünden davacının katılma alacağı talebinin kabulüne karar vermek olmalıdır.
Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının araçla ilgili bölüm bakımından kabulüyle usul ve yasaya uygun bulunmayan hükmün 6100 sayılı HMK.nun Geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK.nun 428. maddesi gereğince araçla ilgili bölüme yönelik olarak BOZULMASINA ve aşağıda dökümü yazılı 18,40 TL peşin harcın onama harcına mahsubu ile kalan 2,75 TL"nin temyiz eden davacıdan alınmasına 24.04.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.