Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/3063 Esas 2022/4656 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesi'nce verilen 11.02.2020 gün ve 2019/320 - 2020/113 sayılı kararı onayan Daire'nin 27.01.2022 gün ve 2020/1496 - 2022/714 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili tarafından dikey işleme merkezi tezgahının 2001 yılında ithal edildiğini, davalıların bu tezgaha el koyduğunu ve tezgahın çalıştırılmasına engel olunduğunu, davalılar aleyhine davaya konu tezgahın müvekkiline teslimi ve muarazanın meni için dava açıldığını, Konya 2. Asliye Hukuk Mahkemesi'nce verilen 05.05.2009 tarihli ve 2006/374 E., 2009/265 K. sayılı karar üzerine 17.07.2009 tarihli teslim tutanağı ile dava konusu tezgahın müvekkili tarafından ihtirazı kayıtla teslim alındığını, müvekkilinin tezgahın davalılarda olduğunun öğrenildiği ve ihtiyati tedbir konulduğu 11.10.2001 tarihinden hükmün kesinleştiği 03.11.2011 tarihine kadar bu tezgahı kullanmaktan mahrum kaldığını ve iş kaybına uğradığını, dava konusu tezgahın 11.10.2001 tarihinden tezgahın teslim alındığı 17.09.2009 tarihleri arasında hiç çalışmadığını, müvekkili şirketin bu tezgahı kiraya vermiş olsa dahi kazanç elde edecek iken bu kazançtan mahrum kaldığını ileri sürerek, fazlaya dair hakları saklı kalmak kaydı ile şimdilik 100.000,00 TL alacaklarının dava konusu tezgaha el konulduğu tarihten dava konusu malın teslim alındığı tarihe kadar olan süreçte işleyecek yasal faizleri ile birlikte davalılardan müteselsilen tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, uyulan bozma ilamı sonrasında yapılan yargılamada iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre davanın reddine dair verilen kararın davacı vekilince temyizi üzerine karar Dairemizce onanmıştır.
Davacı vekili, bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, alınması gereken 168,30 TL karar düzeltme harcı peşin ödenmiş olduğundan yeniden alınmasına yer olmadığına, 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca, takdiren 709,50 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davacıdan alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 09/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.