Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/289 Esas 2022/4547 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 19.12.2019 tarih ve 2015/366 E- 2019/943 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 06.11.2020 tarih ve 2020/1063 E- 2020/941 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
HMK'nın 6763 sayılı Kanunun 42. maddesi ile değişik 362/1-a maddesi hükmüne göre, Bölge Adliye Mahkemelerinin miktar veya değeri 40.000,00 TL'yi geçmeyen davalara ilişkin verdiği kararlar aleyhine temyiz yoluna başvurulamaz. Bu miktar, HMK'nın Ek 1. maddesi uyarınca, Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm tarihi itibarıyla 72.070,00 TL'dir. Dava, davalıların Rekabetin Korunması Hakkındaki Kanun hükümlerine aykırı davranışı sebebiyle, davalılar ile kredi ilişkisine giren davacının uğradığı zararın fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla şimdilik 1.250,00 TL’sinin davalılardan tahsili talebine ilişkin olup, ayrıca bir bedel belirtilmemiştir. İlk Derece Mahkemesince davanın reddine karar verilmiş, karara karşı davacı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu esastan reddedilmiştir. Davacı vekili tarafından istinaf kararına karşı temyize başvurulmuşsa da talep edilen zarar kalemlerinin dosya kapsamına göre temyiz sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır. HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yönde karar verilebileceğinden, davacı vekilinin kesin olan karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin miktardan REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 07/06/2022 tarihinde kesin olarak oyçokluğuyla karar verildi.
MUHALEFET ŞERHİ

Dava, 4054 sayılı Yasaya aykırı olarak rekabetin sınırlanması nedeniyle uğranılan zararın tazmini istemine ilişkin olup ilk derece mahkemesince bir kısım davalılarla davacı arasında kredi ilişkisi olmadığı, davacının kredi kullandığı davalı bankaların ise rekabeti bozucu nitelikte ihlal teşkil eden eylemlerinin ispat edilemediği gerekçesiyle davanın reddine, BAM Hukuk Dairesince de istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Somut olayda davacı fazlaya ilişkin haklarını saklı tutarak şimdilik 1.250,00 TL zararının tahsilini talep etmiş, hükme esas alınan bilirkişi raporunda ise davacının davalılar arasında yer verilen dört ayrı bankadan kredi kullandığı, ancak rekabet ihlalinden kaynaklanan tazminat talebi için gerekli olan şartların gerçekleşmediği ve bu nedenle tazminat hesabının da mümkün olmadığı belirtilmiştir. Belirtmek gerekirse bilirkişi raporunda rekabet ihlali olmadığı belirtilmiştir.
HMK m. 362/1-a hükmü uyarınca bölge adliye mahkemesinden verilen miktar ve değeri 72.070,00 TL yi geçmeyen davalarda verilen kararlar temyiz edilemez. Bu sınır karar tarihi itibariyle geçerlidir.
Mahkemece zarar miktarı tespit edilmediğine göre dava konusu tazminatın üst sınırı henüz belli değildir. O nedenle temyiz isteminin esastan incelenmesi gerektiği görüşünde olduğumdan, temyiz isteminin miktardan reddi yönündeki sayın çoğunluğun görüşüne katılmamaktayım.