Danıştay 4. Daire 2016/17179 Esas 2020/5617 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2016/17179
Karar No : 2020/5617

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı (… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Ofset Matbaacılık Reklam Promosyon ve Tanıtım Hizmetleri Sanayi Dış Ticaret Limited Şirketi

İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirket adına, düzenlenen vergi inceleme raporuna istinaden 2014/1,2 dönemleri için vergi ziyaı cezalı olarak re’sen tarh edilen katma değer vergilerinin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; olayda, davacının … firmasından 16 adet araç kiraladığı, yine davacının hâlihazırda da 7 adet aracının olduğu, davacı şirketin 50 tane işçisi olduğu düşünüldüğünde bu kiralamaların ticari icapla uymadığı ve bu nedenle kiralamaların 193 Sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun 40. maddesi uyarınca indirilecek giderlerden sayılmayacağından bahisle cezalı tarhiyatlar yapılmış ise de, davalı idare tarafından davacının iş hacmi ve ihtiyaç durumunu ortaya koyan tespitler yapılmadığı, dolayısıyla iş hacmine uygun araç kiralayıp kiralamadığının somut olarak saptanmadığı, ayrıca karşıt incelemeler yapılarak kiralama işlemlerinin gerçekten yapılıp yapılmadığının saptanmadığı görüldüğünden, bu durumda, eksik incelemeye dayanılarak hazırlanan rapor dayanak alınarak yapılan cezalı tarhiyatlarda hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçeyle davanın kabulüne karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davalı idare tarafından, davacı şirket adına düzenlenen vergi inceleme raporlarının bulunduğu, dava konusu işlemlerin bu raporlara dayandığı ve hukuka uyarlı olduğu belirtilerek Mahkeme kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 14/12/2020 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

(X) KARŞI OY :
Davacı şirket adına, düzenlenen vergi inceleme raporuna istinaden 2014/1,2 dönemleri için vergi ziyaı cezalı olarak re’sen tarh edilen katma değer vergilerinin kaldırılması istemi hakkındaki davayı kabul eden Vergi Mahkemesi kararı temyiz edilmiştir.
Dosyanın incelenmesinden, dava konusu cezalı tarhiyatın "araç kiralama giderlerinden" kaynaklandığı, davacı şirketin … Elektrik İnşaat Turizm Otomotiv Ltd. Şti.'den 16 adet araç kiraladığı, kendi adına tescilli araç sayısının 7 adet olduğu, toplamda 23 aracın muhtasar beyannamelerde beyan edilen 50 çalışana göre çok fazla olduğu, 2 kişiye 1 araç düştüğünü, hiçbir işletmenin çalışanlarına böyle bir imkan sağlamadığını bu durumun iktisadi, ticari ve teknik icaplara uygun olmadığı, buna göre kiralanan ve işletmenin aktifinde kayıtlı araçların işte kullanılmadığı, 760 Pazarlama, Satış ve Dağıtım Giderleri hesabına kaydedilen 265.000.-TL tutarlı araç kiralama giderlerinin 2013 yılı Gelir Tablosundaki faaliyet giderleri tutarından indirilerek mükellef adına dava konusu cezalı tarhiyatların yapıldığı anlaşılmaktadır.
Yukarıda belirtilen tespitlerin bir bütün halinde değerlendirilmesinden, davacının muhtasar beyannamelerle bildirdiği işçi sayısı ile araç sayısı arasında iktisadi, ticari ve teknik icaplara aykırı olacak şekilde uyumsuzluk bulunduğu açık olup, bu durumda kiralanan araçların işletme faaliyetlerinde kullanıldığının kabulü edilmesi mümkün değildir. Bu itibarla, araç kiralama giderlerinden kaynaklı yapılan cezalı tarhiyatlar yerinde olup, aksi yönde verilen Mahkeme kararında hukuka uyarlık bulunmadığı ve kararın bozulması gerektiği görüşüyle, Dairemiz kararına katılmıyorum.