MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 1219 Sayılı Kanuna Aykırılık
KARAR : Mahkumiyet, Temyizin Reddi

Yerel Mahkemece verilen ek karar temyiz edilmekle, başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Mahkemece sanığın eyleminin 1219 sayılı Kanun"un 41. maddesindeki suçu üzerine atılı suçu oluşturduğunun sabit olması nedeniyle, 20.12.2006 tarihinde 1 yıl hapis cezasına hükmedildiği, cezanın 647 sayılı (mülga) CİK"in 4. maddesi gereği günlüğü 4 TL"den toplamda 1460 YTL adli para cezasına hükmedildiği, hükmün yine lehe olan 647 sayılı (mülga) Kanun"un 6. maddesi uyarınca ertelenmesine karar verildiği, ertelenen hükmün 25.01.2007 günü kesinleştiği, ancak henüz 5 yıl dolmadan sanığın 27.05.2010 tarihinde işlemiş olduğu dolandırıcılık suçundan dolayı verilen diğer mahkumiyet hükmünün Yargıtay 11. Ceza Dairesinin 06.07.2015 tarihli 2013/14893 E. 2015/27972 K. sayılı düzeltilerek onama kararı ile kesinleştiği, durumun erteli mahkumiyet hükmünün verildiği ilk derece mahkemesine ihbar edilmesi üzerine; mahkemece bu kez 29.07.2015 tarihinde alınan ek kararla, sanık hakkında ertelenmesine karar verilen 1460 YTL adli para cezasına dair mahkumiyet hükmünün, 765 sayılı TCK"nin 95/2. maddesi uyarınca aynen infazına karar verildiği, aynen infaza dair kararın, farklı tarihlerde ve farklı adreslere üç kez tebliğe çıkarılmasına rağmen sanığa tebliğ edilemediği, 7201 sayılı Kanun"un 35. maddesine göre çıkartılan tebligatın zarfta belirtilen adrese gidildiğinde böyle bir bina bulunamadığı gerekçesiyle bila tebliğ edildiği, neticeten gerekçeli kararın, sanığa ilanen tebliğine karar verildiği ve ilanen yapılan tebliğ işlemi üzerine, kararın istinaf veya temyiz denetiminden geçmeden kesinleştiği görülmüştür.
Sanığın hakkında kesinleşen aynen infaza dair hükümden cezaevinde iken haberdar olduğu ve sonradan savunma hakkının ihlal edildiği gerekçesiyle yargılanmanın yenilenmesini talep ettiği, taleplerinin reddedildiği, itirazların reddine karar verildiği, tebligatın usulsüzlüğü nedeniyle kanun yararına bozma yoluna da gidilmediği anlaşılmakla,
Sanığın 25.08.2020 tarihinde cezaevinden gönderdiği temyiz dilekçesinin, ilk derece mahkemesince verilen 01.09.2020 tarihli ek kararla reddedilmesinin isabetli olduğu, bu karara karşı yapılan TEMYİZ İSTEMİNİN, ortada temyize konu edilebilecek bir hüküm veya karar bulunmadığından REDDİNE, 09.06.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.