Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/6879 Esas 2022/1326 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 20.11.2018 tarih ve 2017/388 E- 2018/419 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 12.06.2020 tarih ve 2019/94 E- 2020/467 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 126181, 2009/61731, 2011/11308, 2015/17631, 2015/28740, 2015/33978, 2015/33984, 2016/73378 sayılı ve "conti", "conti", "conti", "conti keyif', "conti kahveci", "kahveci conti", "kahveci conti", "conti bolero" ibareli markaların sahibi olduğunu, davalı ...'ın bu markalar ile benzer nitelikteki “kontigaranti daha iyisi yok ki” ibaresini marka olarak tescil ettirmek üzere davalı Türk Patent Marka Kurumu’na başvuruda bulunduğunu, 2016/67091 sayılı başvurunun, Resmi Marka Bülteninde ilanı üzerine, müvekkilinin Markalar Dairesi Başkanlığına itiraz ettiğini ancak, itirazın yerinde görülmeyerek reddedildiğini, bu kararın yeniden incelenmesi talebinin de nihai olarak YİDK tarafından reddedildiğini, müvekkilinin markalarının tanınmış olduğunu, dava konusu “konti garanti daha iyisi yok ki” ibaresinin müvekkiline ait “conti” markalarının reklam sloganı izlenimi verdiğini “kontigaranti” markasının arkasından gelen “daha iyisi yok ki” ibaresinin marka olma vasfını haiz olmadığını, “conti” markası ile “kontigaranti” markasının görünüm, vurgu ve fonetik olarak benzediğini, itiraza konu marka başvurusunda yer alan sınıfların ve başvuru kapsamındaki malların, müvekkilinin faaliyet gösterdiği ve markalarını tescil ettirdiği sınıflarda yer alan mal ve hizmetler olduğunu, “konti” ibaresinin müvekkiline ait markanın devamı yani seri markası izlenimi verdiğini, davaya konu kararın hukuka aykırı olduğunu ileri sürerek, 2017-M-6653 sayılı YİDK kararının iptaline, tescili halinde markanın hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı kurum vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Diğer davalı vekili, itiraza konu marka işaretlerinin benzer olmadıklarını, markaların birbirinden ayırt edilebildiğini, iltibas tehlikesinin bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davalı markası kapsamındaki mal/hizmetlerin davacının mesnet markaları kapsamında yer alan mal/ hizmetler ile aynı olduğu tespit edilse de, taraf markalarının hem görsel hem de işitsel olarak birbirinin aynı veya devamı olduğu izlenimini uyandırmadığı, davalı başvurusu ile davacı markaları arasında 556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesi anlamında karıştırılma tehlikesi olmadığı, davacının, dava konusu marka başvurusundan önce, “Conti” esas unsurlu markalarını tescilli olarak kullandığı TPMK kayıtlarından görüldüğünden, davacının 556 sayılı KHK’nın 8/3 maddesi kapsamında eskiye dayalı kullanım nedeniyle üstün ve öncelikli hak iddiasının yerinde olmadığı, hükümsüzlük talebi açısından, taraf marka işaretlerinin benzer olmaması ve 556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesi anlamında iltibas tehlikesinin mevcut bulunmaması nedeniyle hükümsüzlük şartlarının oluşmadığı, davacının “Conti” ibareli markaların tanınmış olduğu iddiasını ispatlayamadığı, ayrıca taraf markalarının benzer olmaması nedeniyle tanınmışlık iddiasının duruma bir etkisi olmayacağı, kötüniyet iddiasına ilişkin somut verilerin dosya kapsamında bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili istinaf etmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince, dosya kapsamı, mevcut delil durumu ve ileri sürülen istinaf sebepleri dikkate alındığında mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı, taraf marka işaretleri arasında görsel ve işitsel açıdan iltibas tehlikesi oluşturacak düzeyde bir benzerliğin olmadığı, 556 sayılı KHK'nın 8/1b maddesinde öngörülen çifte benzerlik şartının gerçekleşmediği, kötüniyet iddiasının ispat edilemediği gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 28/02/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.