
Esas No: 2020/5366
Karar No: 2022/1018
Karar Tarihi: 11.02.2022
Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/5366 Esas 2022/1018 Karar Sayılı İlamı
11. Hukuk Dairesi 2020/5366 E. , 2022/1018 K."İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 3. HUKUK DAİRESİ
Taraflar arasında görülen davada Afyonkarahisar 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 05.11.2019 tarih ve 2015/452 E- 2019/800 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Konya Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi'nce verilen 05.02.2020 tarih ve 2019/1474 E- 2020/182 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
HMK'nın 6763 sayılı Kanun'un 42. maddesi ile değişik 362/1-a maddesi hükmüne göre, Bölge Adliye Mahkemelerinin miktar veya değeri 40.000,00 TL'yi geçmeyen davalara ilişkin verdiği kararlar aleyhine temyiz yoluna başvurulamaz. Bu miktar, HMK'nın Ek 1. maddesi uyarınca, Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm tarihi itibarı ile 72.070.- TL'dir. Dava 200.000.- TL manevi tazminatın tahsili istemine ilişkin olup, ilk derece mahkemesince davanın kısmen kabulü ile 30.000.- TL manevi tazminatın davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesi yönündeki karar nedeniyle davacı tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmayıp, davalının başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesince davalının istinaf isteminin kabulü ile davanın kısmen kabulüne, 20.000.- TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline ilişkin esasa yönelik karar tesis edildiği ve bu kararın davacı tarafından temyiz edildiği anlaşılmakla, davacının temyiz incelemesine konu edebileceği miktar 10.000.- TL olup, bu miktarın yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır. HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanun'un 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin kesin olan karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükme yönelik TEMYİZ İSTEMİNİN REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 11/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.