Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7119 Esas 2022/1010 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 6. Asliye Ticaret Mahkemesi'nce verilen 08.10.2015 gün ve 2014/187 - 2015/582 sayılı kararı bozan Daire'nin 04.02.2020 gün ve 2019/3298 - 2020/267 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, davacı banka ile davalı arasında kredi sözleşmesi akdedildiğini, bu kredi sebebiyle 34 UM 9572 plakalı araç üzerine rehin tesis edildiğini, davalının kredi borçlarını ödememesi üzerine hesap kat ihtarnamesi keşide edildiğini, akabinde alacağın tahsili için rehnin paraya çevrilmesi yolu ile takip başlatıldığını, davalının takibe itiraz ettiğini iddia ederek itirazın iptali ile takibin devamına ve %20 oranında icra inkar tazminatına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı şirket temsilcisi, cevap dilekçesi sunmamış, ön inceleme duruşmasında, taşıt kredisi borcunun kalmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davacı ile davalı arasında akdedilen genel kredi sözleşmesinin 12. maddesinde sözleşme dışında alınmış olan her türlü teminatın müşterinin bankaya olan herhangi bir borcu içinde teminat oluşturacağının kabul edildiği, rehine konu edilen taşıt kredisi borcu ödenmiş olsa da genel kredi sözleşmesine göre rehinin devam ettiği, davacı bankanın 1 adet çek yaprağı bedelinin nakden depo edilmesi isteminde bulunabileceği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne kısmen reddine, kabul edilen miktara %37 oranında temerrüt faizi yürütülmesine, alacak likit olup davalı itirazında haksız olduğundan kabul edilen miktar üzerinden % 20 oranında icra inkar tazminatının davalıdan tahsiline dair verilen hükmün davalı şirket temsilcisince temyiz edilmesi üzerine Yargıtay (Kapatılan) 19. Hukuk Dairesi’nce bozulmasına karar verilmiştir.
Bu kez, davacı vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 55,00 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 709,50 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davacıdan alınarak Hazine'ye gelir kaydedilmesine, 10/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.