Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/6412 Esas 2022/454 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 9. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Mersin 3. Asliye Hukuk Mahkemesi'nce verilen 04.05.2018 tarih ve 2017/329 E- 2018/389 K. sayılı kararın davacı vekili ve davalı TPMK vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin kabulüne dair Adana Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesi'nce verilen 03.03.2020 tarih ve 2018/1224 E- 2020/229 K. sayılı kararın duruşmalı olarak Yargıtay'ca incelenmesi davalı şirket vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, 6100 sayılı Kanun'un 369. maddesi gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının Mersin ilinde sebze ve meyve ürünlerinin yetiştiriciliği pazarlanması ihracatı konusunda iştigal eden tanınmış bir firma olduğunu, "EREN" markası ile yurt içi ve yurt dışında tanınmış olduğunu, davalı şirketin de davacı şirket ile aynı sektörde bulunduğunu, davalı şirket tarafından davacıya keşide edilen ihtarname ile “...” ticari markası ve özgün logosunun TPMK nezdinde 2011/64795 kod nosu ile tescilli olduğunu, ticari markasını aynı tür ticari emtialarda kullanarak ihracat yapılması durumunda markanın kendisine ait olması sebebiyle buna ilişkin kanuni yollara başvuracağını beyan ettiklerini, ancak "..." ibaresinin kayısının bir çeşidi olan "Şekerpare" olarak adlandırılan kayısı cinsinin İngilizce karşılığı olduğunu, şekerpare kayısının yurtdışında tanınan isminin "..." olmasından dolayı marka olarak tescil edilemeyeceğini, söz konusu tescilin kötü niyetli olduğunu ve haksız rekabete neden olacağını savunarak davalı adına tescilli 2011/64795 kod nolu markanın hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPMK vekili, davanın hükümsüzlük davası olduğunu, davalı sıfatı ile gösterilen TPMK'nın bir kusurunun bulunmadığını savunarak davanın öncelikle pasif husumet yokluğu nedeniyle reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı şirket vekili, ... marka ve logosunun kayısı emtiası için değil 31. sınıfta yer alan emtia ve ürünler için tescilli olduğunu, ... kelimelerinin ulusal ve uluslararası piyasalarda şekerpare olarak tanınan kayısının İngilizcedeki işareti olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davalının 2011/64795 sayı ile tescilli "..." markasının yasal mevzuat hükümleri uyarınca şekerpare olarak kayısı çeşidi biçiminde değerlendirilemeyeceği ve mutlak ret nedenleri kapsamında değerlendirilebilecek bir işaret olmadığı, anılan markanın kötü niyetli tescil edildiği yönündeki davacı iddiasının ıspatlanamadığı gerekçesiyle davanın sübut bulmadığından reddine karar verilmiş, hükme karşı davacı vekili ve davalı TPMK vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, davalı kurumca verilmiş bir YİDK kararının bulunmadığı, davalı kurumun taraf sıfatının olmadığı, davanın pasif husumet yokluğu nedeniyle red kararı verilmesi gerekirken esas bakımından red kararı verilmesinin doğru görülmediği, sugar kelimesi İngiliz dilinde şeker, apricot kelimesi de kayısı anlamında olup, İngilizcede... diye bir kelime bulunmadığı, dava konusu markanın tanımlayıcı unsurunun sugar olduğu, gerek apricot gerekse sugar kelimelerinin gıda emtiası için vasıf bildiren kelimeler oldukları, özellikle sugar kelimesinin birçok kişi tarafından anlamı bilinen bir kelime olduğu, sugar ve apricot kelimelerinin gıda emtiası için tür bildiren kelimeler olmaları nedeniyle tek başlarına tescil edilemeyeceği, ...'un şeker kayısı olarak çevirisinin yapılabileceği ve bu kelimenin ortalama tüketici nezdinde şekerpare kayısı çeşidini çağrıştıracağı, davalı markanın gıda ürünlerinin vasıf ve kalitesini belirlemede tanımlayıcı kelime ve logo olması nedeniyle davacının davasının kısmen kabulü ile söz konusu markanın tescil edildiği gıda alanlarına ilişkin hükümsüzlüğüne karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle davalı TPMK vekili ve davacı vekilinin istinaf başvurularının kabulüne, Mersin 3. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin (Fikri ve Sınai Haklar Mahkemesi Sıfatıyla) 2017/329-2018/389 EK sayılı kararının kaldırılmasına, yeniden esas hakkında hüküm kurulmasına; davalı TPMK hakkında açılan davanın pasif husumet yokluğu nedeniyle reddine, davalı Aksun Tarımsal Ürünler A.Ş. hakkında açılan davanın kısmen kabulüne, davalı adına TPMK’de kayıtlı 2011/64795 tescil nolu ‘...’ markasının tarım ürünleri, bahçecilik ürünleri ve tohumlar, canlı ve kurutulmuş bitkiler ve otlar için hükümsüzlüğüne, sicilden terkinine, marka kapsamındaki diğer hizmetler bakımından talebin reddine karar verilmiştir.
Karar, davalı şirket vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK'nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK'nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı şirket vekilinin temyiz isteminin istemlerinin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı şirketten alınmasına, 20/01/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.