Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/1367 Esas 2022/349 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 2. Asliye Ticaret Mahkemesi'nce verilen 27.12.2018 gün ve 2015/1217 - 2018/1406 sayılı kararı onayan Daire'nin 11.11.2020 gün ve 2019/3044 - 2020/4969 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankadan kullandığı krediyi erken ödemek istediğini bankaya bildirdiğini, davalının erken kapama maliyetinin 4.884.610.- USD olarak bildirdiğini, sözleşme incelendiğinde erken kapama ücretinden değil erken ödeme masrafından bahsedildiğinin görüleceğini, bunun da dosya masrafı, yazışma, rehinlerin kaldırılması masrafları gibi masrafları ifade ettiğini, müvekkilinin ısrarlı talepleri üzerine bu tutarın 3.000.000.- USD'ye indirildiğinin sözlü olarak bildirildiğini, ancak bunun karşılığında bankanın hazırladığı dilekçenin imzalanmasının şart koşulduğunu, aksi halde teminatların kaldırılmayacağının söylendiğini, müvekkilinin dava dışı başka bir bankadan kredi kullanabilmesi için vereceği teminatların davalı bankaca kontrol edildiğinden baskıya boyun eğmek zorunda kalarak 3.000.000.- USD tutarındaki erken kapatma ücreti ve faizini ödediğini, tehdit altında ve zorla imzalatılan, ikrah ve gabin şartlarını taşıyan, ahlaka aykırı suretle imzalattırılan 21.01.2011 tarihli dilekçenin hukuken geçersiz olduğunu, dürüstlük kuralına aykırılık taşıdığını, kullandırılan kredi miktarı, geri ödendiği süre gözetildiğinde fahiş derecede yüksek tutarda müvekkilinden para alındığını ileri sürerek 3.000.000.- USD'nin ödeme gününden itibaren işleyecek bankaların USD ile açılmış bir yıl vadeli mevduat hesabına ödediği en yüksek faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne dair verilen kararın davalı vekilince temyizi üzerine karar Dairemizce onanmıştır.
Davalı vekili, bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 44,70 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 709,50 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davalıdan alınarak Hazine'ye gelir kaydedilmesine, 17/01/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.