Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/6948 Esas 2022/211 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Gaziantep 1. Asliye Ticaret Mahkemesi'nce verilen 30.05.2018 gün ve 2017/1165 - 2018/851 sayılı kararı bozan Daire'nin 04.02.2020 gün ve 2018/3644 - 2020/253 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, davacı ile davalı arasında mercimek alım satımına ilişkin sözleşme imzalandığını, bu sözleşmeden doğan uyuşmazlık nedeniyle İngiltere’de yerleşik Hububat ve Yem Ticaret Birliği nezdinde tahkim yoluna gidildiğini, tahkim kararı ile davalının davacıya 525.658,48 ABD doları asıl alacak, bu asıl alacağa 28 Ocak 2011 tarihinden itibaren fiili ödeme gününe kadar her üç ayda bir bileşik olarak hesap edilecek yıllık % 4 faiz ve 10.592,00 İngiliz Sterlini yargılama gideri ödemesine karar verildiğini, davalıya söz konusu hakem kararına konu borcu ödemesinin bildirilmesine karşılık davalı tarafından borcun ödenmediğini ileri sürerek, söz konusu kesinleşmiş hakem kararının tanıma ve tenfizine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, MÖHUK’un 53. maddesi gereği, yabancı hakem kararının aslı ibraz edilmediği gibi ilamın kesinleştiğini gösteren o ülke mercilerince usulen onanmış tercümesinin de bulunmadığını, tarafların tahkim yolunu seçebilmeleri için MÖHUK’un 62/a maddesi uyarınca tahkim sözleşmesi yapmaları gerektiği, taraflar arasında tahkim sözleşmesi bulunmadığını, sözleşme olduğu iddia edilen belge tarihi olan 27.10.2010 tarihi itibariyle uygulanması gereken HUMK’un 517. maddesi gereğince tahkim sözleşmesinin yazılı olarak yapılmasının zorunlu olduğunu, fotokopisi sunulan ve sözleşme olduğu iddia edilen belgede davalıyı ilzam eden imza bulunmadığını, MÖHUK 62/1-ç maddesine göre davalının hakem önünde usulüne uygun temsil edilmediğini, belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya göre, davalının sözleşmeye ve tahkim şartına itirazının bulunduğu, ancak tarafların belirtilen sözleşme kapsamında hareket ettikleri ve bu minvalde ticari ilişki içinde oldukları anlaşıldığı, bu iddianın TMK’nın 2. maddesine aykırılık teşkil ettiği, taraflar arasındaki sözleşmede uyuşmazlıkların çözümünde tahkim yoluyla çözüleceği hususunda hükmün yer aldığı gerekçesiyle davanın kabulüne dair verilen karar, davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine bozulmuştur.
Davacı vekili bu kez karar düzeltme talebinde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 55,00 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 709,50 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davacıdan alınarak Hazine'ye gelir kaydedilmesine, 13/01/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.