Hayâsızca hareketlerde bulunma suçundan sanık ..."in yapılan yargılaması sonunda; atılı suçtan mahkûmiyetine dair Kütahya 2. Sulh Ceza Mahkemesinden verilen 24.11.2009 gün ve 2009/444 Esas, 2009/764 Karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtayca incelenmesi sanık tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Oluşa göre, sanığın işlediği “müştekiye cinsel organını gösterme” biçimindeki eyleminin belli bir kişiyi hedef alması nedeniyle TCK.nın 105. maddesinde düzenlenen cinsel taciz suçunu oluşturduğu gözetilmeden, suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabule göre de;
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 108. maddesi gereğince mükerrirler hakkında denetim süresi belirleme ve gerektiğinde uzatma görevi koşullu salıverme ile ilgili kararı verecek mahkemeye ait olmasına rağmen, mahkemece bu sanık hakkında 5237 sayılı TCK.nın 58/7. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesiyle yetinilmesi gerekirken, ayrıca denetimlik serbestlik tedbirinin süresinin de belirlenmesi ve sanık hakkında hapis cezasına mahkûmiyetinin sonucu olarak, 5237 sayılı TCK.nın 53/3. maddesine göre 53/1-c maddesinde yer alan kendi altsoyu üzerindeki velâyet, vesayet ve kayyımlık yetkileri ile ilgili hak yoksunluğunun koşullu salıvermeden sonra uygulanamayacağı gözetilmeden, hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar uygulanmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, sanığın ceza miktarı itibarıyla kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek hükmün CMUK.nın 321 ve 326. maddeleri uyarınca BOZULMASINA 28.01.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.