KARAR
Mala zarar verme ve nitelikli konut dokunulmazlığını ihlâl suçlarından sanık ..."nun, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 116/1-4 ve 151/1. maddeleri gereğince 2 yıl hapis ve 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Asliye Ceza Mahkemesinin (Kapatılan Asliye Ceza Mahkemesi) 01/03/2011 tarihli ve 2008/1478 esas, 2011/106 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip, sanık müdafii tarafından yapılan yargılamanın yenilenmesi talebinin reddine ilişkin aynı Mahkemenin 19/08/2014 tarihli ve 2008/1478 esas, 2011/106 sayılı kararına yönelik itirazın keza reddine dair Ağır Ceza Mahkemesinin 12/09/2014 tarihli ve 2014/327 değişik iş sayılı kararının, Adalet Bakanlığı tarafından kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 09/07/2015 gün ve 245850 sayılı istem yazısıyla, Dairemize gönderilen dava dosyası incelendi.
İstem yazısında; “Dosya kapsamına göre, yargılama sırasında kendisine ulaşılamadığı için ifadesi alınmaktan vazgeçilen müştekinin 27/01/2012 havale tarihli dilekçesinde suça konu evin sanık ile birlikte kiralayarak oturdukları müşterek konutları olduğu, ev içerisindeki eşyaların ise sanık tarafından satın alındığını, olay sonrasında aynı konutta birlikte yaşamaya devam ettikleri yönündeki anlatımı ile yargılamanın yenilenmesi talepli dilekçe ekinde sanık müdafiince sunulan bahse konu eve ait kira sözleşmesinin 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 311/1-e maddesi anlamında yeni delil olarak değerlendirilmesi gerektiği, sanık lehine bir durum meydana getirebileceği gözetilmeden itirazın kabulü yerine, yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilmektedir.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın kanun yararına bozma isteği doğrultusunda düzenlediği tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden,
1- Ağır Ceza Mahkemesinin 12/09/2014 tarihli ve 2014/327 değişik iş sayılı kararının, 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
2- Aynı Kanun maddesinin 4-a fıkrası gereğince, sonraki işlemlerin mahallinde tamamlanmasına, 29.02.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.