İcra Kararları - Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2013/12317 Esas 2013/23702 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/12317
Karar No: 2013/23702
Karar Tarihi: 30.12.2013

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2013/12317 Esas 2013/23702 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Davacı taraf Almanya'da verilen bir mahkeme kararının tenfizine karar verilmesini talep etmiş ancak davalı taraf karşı çıkmıştır. Mahkeme kararı gereği dava kabul edilmiş ve tenfiz için gerekli şartların oluştuğuna karar verilmiştir. Ancak Yargıtay'a yapılan temyiz başvurusu sonucu, yabancı bir mahkeme kararının tenfizi için öncelikle kararın usulünce kesinleşmiş olması gerektiği hatırlatılmıştır. Bu nedenle, usulünce tebliğ edilmeyen bir kararın davalı tarafından kesinleşmiş kabul edilmemesi gerektiği vurgulanarak, tenfiz isteminin reddine karar verilmesi gerektiği belirtilmiştir. 5718 sayılı Medeni Usul Hukuku Kanunu'nun 54. maddesi ise yabancı mahkeme kararlarının tenfizi konusunu düzenlemektedir.

11. Hukuk Dairesi 2013/12317 E. , 2013/23702 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 05/03/2013 tarih ve 2012/532-2013/203 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, Almanya Münih 1.Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından verilen 02.11.2006 tarih 23 O 7397/06 numaralı kararın kesinleştiğini ileri sürerek, bu kararın tenfizine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, uyulan bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, 5718 sayılı MÖHUK"un 54. maddesinde düzenlenen tenfiz şartlarının oluştuğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
1- Dava, yabancı mahkeme kararının tenfizi istemine ilişkin olup, mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş ise de, yabancı bir mahkeme kararının tenfiz edilmesi için öncelikle kararın usulünce kesinleşmiş olması gerekmektedir.
Türkiye ile Almanya arasında 28.04.1972 tarihinde yürürlüğe giren 1965 tarihli Adli Yardımlaşmaya İlişkin Lahey Sözleşmesi hükümleri gereğince tebligatların diplomatik yolla yapılacağı kararlaştırılmış olup, davacı tarafça dosyaya tercümesi sunulan Almanya Münih 1. Asliye Hukuk Mahkemesi kararının açıklanan şekilde davalıya tebliğ edilmediği anlaşılmaktadır. Bu durumda, usulünce tebliğ edilmeyen kararın davalı yönünden kesinleşmiş olduğunun kabulü mümkün değildir.
O halde, mahkemece, usulünce kesinleşmemiş bir kararın tenfizinin mümkün bulunmadığı göz önüne alınarak tenfiz isteminin reddine karar verilmesi gerekirken, eksik incelemeye dayalı yazılı şekilde hüküm tesisi doğru görülmemiştir.
2- Bozma sebep ve şekline göre, davacı vekilinin vekalet ücretine yönelik temyiz itirazının şimdilik incelenmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davalı yararına BOZULMASINA, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, ödedikleri temyiz peşin harcın istekleri halinde temyiz edenlere iadesine, 30.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.