MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK 289/1, 50/1-a ve 52. maddeleri gereğince mahkumiyet

Güveni kötüye kullanma suçundan, sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, o yer Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü,
28/06/2014 tarih ve 6545 sayılı Kanunun geçici 6. maddesi ile Sulh Ceza Mahkemelerinin kaldırıldığı ve anılan mahkemelerdeki dava dosyalarının Asliye Ceza Mahkemelerine devredildiği gözetilerek yapılan incelemede,
Sanık hakkında TCK’nın 155/1. maddesinde düzenlenen güveni kötüye kullanma suçundan cezalandırılması istemi ile kamu davası açılmasına, mahkemece yapılan yargılama neticesinde de sanığın “güveni kötüye kullanma” suçunu işlediği belirtilmesine ve bu şekilde gerekçe yazılmasına rağmen, hüküm kısmında, mahkeme tarafından sehven uygulama maddesi olarak TCK’nın 155/1. maddesi yerine, TCK’nın 289/1. maddesi yazılması, mahallinde düzeltilebilir maddi hata olarak değerlendirilmiş olup,
Sanığın, daha önceden tanıdığı olan katılanın cep telefonunu bir yeri arayacağını söyleyerek almasına rağmen, geri iade etmeyerek gittiği iddia edilen somut olayda; Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 12/06/2012 tarih ve 2011/15-440 esas, 2012/229 sayılı kararında da belirtildiği üzere, suça konu eşyaların zilyetliğin devredilmemiş olması nedeniyle, sanığın eyleminin uzlaşma kapsamında kalan TCK"nın 141/1. maddesinde öngörülen hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de,
Sanığa yüklenen güveni kötüye kullanma suçu nedeniyle, hükümde sonra 02/12/2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaştırma işlemleri için gereği yapılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 06/11/2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.