MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Yasak silah taşıma, mala zarar verme, tehdit
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre ve sanık ..."ın temyizinin kapsamının kendisi hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik olduğu değerlendirilerek dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen yasak silah taşıma, mala zarar verme ve tehdit eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunlarda öngörülen suç tiplerine uyduğu,
Cezaların yasal bağlamda uygulandığı,
Anlaşıldığından sanık ..."ın ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA, 02/04/2014 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI OY:

Sanık hakkında tehdit suçundan hüküm kurulurken ceza alt sınırdan takdir edilmesine, TCY’nın 62 nci maddesi gereğince takdiri indirim uygulanmasına ve cezanın ertelenmesine karar verilmiştir. Erteleme kararında sanık hakkında herhangi bir yükümlülük belirlenmemesine karşın, gerekçe gösterilmeksizin, erteli ceza süresinden (1 yıl 8 ay) fazla (3 yıl) süreyle denetim süresine karar verilmiştir.
TCY’nın 51 nci maddesinin üçüncü fıkrası gereğince, erteleme kararı verilince, hükmolunan ceza süresinden az olmamak üzere, sanık hakkında bir yıl ile üç yıl arasında bir denetim süresinin uygulanması gerekmektedir. Somut olayımızda sanığa 1 yıl 8 ay hapis cezası hükmolunmuş, ancak gerekçe gösterilmeksizin doğrudan 3 yıllık deneme süresi uygulanmıştır. Gerekçesiz olan bu uygulama, kişiselleştirmede çelişki yarattığından, yasaya aykırıdır.
Şöyle ki; bütün mahkemelerin her türlü kararlarının gerekçeli olacağına ilişkin emredici kurallar (Anayasa, m.141/3; Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesine ilişkin Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararları; 5271 sayılı CYY, m. 34/1 ve 230) ile mahkeme kararlarının gerekçeli olup olmama yönlerinden temyiz incelemesi yapılması zorunluluğu ve mahkeme kararlarının gerekçesiz olmasının kesin bozma nedeni olduğuna ilişkin yasa düzenlemesi karşısında (5271 sayılı CYY, m. 289/1-g ve halen yürürlükte olan 1412 sayılı CYY’nın 308/7 nci maddesi), erteli cezayla ilgili olarak hükmolunan ceza süresi dikkate alınarak, 1 yıl 8 ay yerine, gerekçe gösterilmeksizin doğrudan 3 yıl olarak belirlenmesi, anayasa, AİHS ve CYY"na aykırıdır.
Belirtilen amir hükümler karşısında, denetim süresinin belirlenmesinde, TCY"nın 51 nci maddesinin 3 ncü fıkrasında, bu konuda, gerekçe gösterilir denmesinin aranmasına gerek yoktur. Çünkü yasa koyucu, örneğin, ceza miktarı kadar veya tek bir rakkamla 3 yıl gibi bir rakkama yer vermeyip, 1 ila 3 yıl arasında bir deneme süresi kabul etmekle, yargıca takdir yetkisi bırakmıştır. Yargıç bu takdir yetkisini kullanırken, diğer tüm kararlarında olduğu gibi, burada da gerekçe göstererek bir deneme süresi belirlemek zorundadır. Yasa koyucu yargıca bu konuda, Anayasa ve AİHS hükümleri karşısında, gerekçe göstermene gerek yoktur diyemezdi. Eğer yasa koyucu böyle bir şeyi düşünseydi, tek bir rakama yer verirdi. Maddede 1 ila 3 yıl arası bir deneme süresinin öngörülmesi karşısında, anayasa, AİHS ve yasanın yukarıda belirttiğimiz düzenlemeleri nedeniyle, yargıcın mutlaka gerekçe göstererek bir deneme süresi belirlemesi gerekir. Bu nedenle, yasa koyucunun kabul ettiği 1 ila 3 yıl arasında bir deneme süresinin belirlenmesinde, "maddede gerekçe göstererek" şeklinde açık bir düzenleme olmasına gerek yoktur. Mahkemelerin her türlü kararlarının gerekçeli olacağına ilişkin düzenleme, denetim sürelerinin belirlenmesinde de dikkate alınmalıdır. Aksinin kabulü, gerekçesiz, somut dosya ve olaylarla ilgili olmayan ve sanığın şahsi durumunu dikkate almayan kararlar verilmesine sebebiyet verir. Bu ise, hukuk devletinin istikrar ve güven ilkesiyle çelişir.
Bir başka açıdan ise, TCY’nın 51/3 ncü maddesinin uygulanmasında gerekçe aranmaz şeklinde açık bir hüküm de bulunmamaktadır. Kaldı ki, böyle bir düzenleme, anayasaya aykırı olurdu.
Evrensel bir ilke olan, mahkeme kararlarının gerekçeli olacağına ilişkin düzenlemelerin esas mahkemesince TCY"nın 51 nci maddesinin 3 ncü fıkrası bakımından da dikkate alınması ve yasa yolu incelemesinde de bu hususun bozma nedeni yapılması gerekmektedir.
Bu nedenlerle, yerel mahkeme kararının tehdit suçu yönünden bu noktadan bozulması görüşüyle yüksek çoğunluğun bu suçla ilgili onama kararına iştirak edilmemiştir.