Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/1282 Esas 2022/7117 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter, kayıt ve belgeleri gizleme
HÜKÜM : Beraat

1) Defter, kayıt ve belgeleri gizleme suçunun varlığı noter tasdik kayıtları veya sair suretlerle sabit ve saklama mecburiyeti bulunan defter ve belgelerin vergi incelemesine yetkili kimselere ibraz edilmemesi ile oluştuğu, yüklenen suçun oluşmasında defter ve belgeleri saklama sorumluluğunun mükellef sanığa ait olduğu, 213 sayılı VUK'nin 253. maddesi uyarınca defter ve belgelerin ait olduğu yılı takip eden takvim yılından başlamak üzere 5 yıl saklama ve tekrar istenildiğinde ibraz etme zorunluluğu bulunduğu; ayrıntıları Ceza Genel Kurulunun 23.11.1999 tarihli ve 1999/11- 273/288 sayılı içtihadında da açıklandığı üzere defter ve belgelerin çalındığı- kaybolduğu-bulunamadığı ileri sürülerek ibrazından kaçınılması halinde VUK'nin 139. maddesinde yazılı hususlarda usulüne uygun tebligat aranmayacağı; somut olayda, 2008 yılına ait defter ve belgelerin ibrazı hakkındaki 10.04.2013 tarihli yazının 12.04.2013 tarihinde iş yeri adresinde bizzat sanığa tebliğine rağmen, defter ve belgeleri ibraz etmeyen sanığın, defter ve belgelerinin muhasebecisinde bulunduğunu, ibraz için tebliğ edilen yazıyı muhasebecisine gönderdiğini, 15 günlük süre içerisinde defterleri bulamadıklarını bu nedenle ibraz edemediklerini öğrendiğini, muhasebecisinin ek süre istediğini, ek sürenin sonunda defterleri ibraz ettiğini söylediğini, muhasebeci yardımcısı tanığın, tebligat tarihinde iş yerlerinin taşınması nedeniyle 15 günlük sürede defter ve belgeleri ibraz edemediklerini, Vergi Denetim Kurulu Başkanlığına ek süre için talepte bulunduklarını, taleplerinin kabul edilmediğini, dolayısıyla ibraz edemediklerini beyan etmesi, 27.05.2013 tarihli vergi suçu raporunda; mükellefin ek süre talebinde bulunduğu, talebin uygun görülerek 15 günlük ek süre verildiği ancak verilen ek süre sonunda ve raporun düzenlendiği tarihe kadar defter ve belgelerin ibraz edilmediğinin belirtildiği ve rapor ekinde sanık tarafından ek süre talebinde bulunulduğuna dair dilekçe ve üzerinde “süre verildi” şeklinde ibare bulunduğu, sanığın savunmasının Yasanın aradığı anlamda mücbir sebep de oluşturmadığı anlaşılmakla; defter belgeleri 5 yıl saklama zorunluluğuna dair sorumluluğun muhasebeciye ya da başkasına devredilemeyeceği, sanığın tüm unsurları itibarıyla oluşan "defter, kayıt ve belgeleri gizleme" suçundan mahkumiyeti yerine beraatine karar verilmesi yasaya aykırı,

2) Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle, 213 sayılı Kanun'un 359 ve 367. maddelerinde değişiklik yapılmış olup aynı Kanun'un 6. maddesiyle, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'na eklenen geçici 34. maddenin 3. fıkrasındaki "Bu maddeyi ihdas eden Kanun'un yayımı tarihinde 359. madde kapsamına giren suçlardan dolayı temyiz veya istinaf kanun yolu incelemesinde bulunan dosyalardan, 359. maddede bu maddeyi ihdas eden Kanunla yapılan düzenlemeler nedeniyle lehe değerlendirme yapılması gereken dosyalar hakkında bozma kararı verilir" hükmü uyarınca, 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 21.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.