MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Asliye Ticaret Mahkemesi"nce verilen 08.03.2018 tarih ve 2013/396 E- 2018/127 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan kabulüne-esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi"nce verilen 30.10.2019 tarih ve 2018/1359 E- 2019/1313 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili ve katılma yoluyla davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasında limited şirket hisse devrine ilişkin 20.03.2012 tarihli adi yazılı sözleşme vaadi bulunduğunu, tarafların uzaktan akraba olduklarından davalıya güvendiğini, ancak sonradan sözleşmeye konu ODTÜ Tombiş Kafe"nin işletmesini yürüten Körpeş Gıda şirketindeki 1/3 hissenin davalıya ait olmadığını öğrendiğini, davalı tarafından devir bedeli olan 110.000,00 TL alınmasına karşın hisse devri yapılmadığını, davalının sebepsiz zenginleştiğini, alacağının tahsili amacıyla Ankara 19. İcra Müdürlüğü"nün 2013/3723 sayılı dosyasından başlatılan takibe vaki itiraz nedeniyle takibin durduğunu ileri sürerek itirazın iptali ile takibin devamına, davacı lehine % 20"den aşağı olmamak üzere icra inkar tazminatına karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, dava dışı ağabeyi ... ve...’nun ODTÜ kampüsü içinde bulunan TOMBİŞ adlı restoranın işletmesini dava dışı Sasi Gıda ...Ltd. Şti.’den içindeki demirbaş eşyalarla birlikte 15.02.2011 tarihinde devir aldıklarını, ...’in ...’ten aldığı vekaletname ile restoranı işletmeye başladığını, ODTÜ Rektörlüğü"nün alt kira ve kiracılık ilişkisine izin vermemesi nedeniyle resmi devir işleminin yapılamadığını, Körpeş Gıda Ltd. Şti. kurulup restorantın işletmesinin bu şirkete geçtiğini, resmiyette şirket hissesinin % 51"inin ..., % 49"unun ise Yalçın Körpeş"e ait olsa da gerçekte dava dışı ..."in ve davalı ile Yalçın Körpeş"in % 33,33 hisse ile ortak olduğunu, davalının tüm bunları bilerek hisseyi satın aldığını, Yalçın Körpeş’in resmiyetteki %49 hissesini 23.03.2012 tarihinde davacının talebi ile oğlu...’a resmi olarak devir ettiğini, 9 ay boyunca davacının oğlu tarafından tamamen kendi insiyatifleriyle işletildiğini savunarak davanın reddine ve davalı lehine kötüniyet tazminatına hükmedilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, 20.03.2012 tarihli tutanaktaki devir işleminin ODTÜ Tombiş Şubesi adlı işletme üzerindeki hakkın devri niteliğine sahip olduğu, bir sözleşme olarak değil, taraflar arasında cereyan eden maddi vakıaların ve bedelin ödendiğinin ispatına dayalı adi yazılı bir belge olarak kabul edilebileceği, davalının iddialarının dayanağı olan 15.02.2011 tarihli işletme devir sözleşmesinin BK döneminde şekil şartı aranmadığından geçerli olarak kabul edilmesi gerektiği, tutanakta adı geçen ODTÜ Tombiş Şubesi"nin Körpeş Ltd. Şti. tarafından işletildiği, şu halde davalının resmi kayıtlara göre ortağı olmadığı bir şirketin işlettiği kafede sahibi olmadığı bir işletme hakkını devretme karşılığında davacıdan 110.000,00 TL tutarında para aldığı, davalının iddialarının muvazaaya vücut vermesi nedeniyle yerinde olmadığı, taraflar arasındaki borç ilişkisinin sebebinin Eski BK"nın 61. maddesi kapsamında sebepsiz zenginleşme müeessesi olduğu, hukuki sebebin geçerli olmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, davalının icra dosyasına vaki itirazının iptali ile takibin devamına, hükmedilen alacağın % 20"si oranında olan 22.000,00 TL icra inkar tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili istinaf etmiştir.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi"nce tüm dosya kapsamına göre, davacının davalının şirket hissedarı olmadığını en geç oğlunun şirket hisselerin %49’ unu aldığı ve ortaklar kurulu kararına imza attığı tarih itibarı ile (23.03.2012) öğrendiği ve buna rağmen işletmeyi 9 ay süre ile işlettiği ve sonuçta oğlu tarafından şirket hisselerinin diğer ortağa devri ile birlikte işletmeyi bıraktığı gözetildiğinde davacının işletmenin devri gerçekleştikten ve 9 ay süre ile işlettikten sonra işletmenin devir bedelini isteme hakkı bulunmadığı gerekçesiyle davalı vekilinin istinaf başvurusunun HMK"nın 353/(1)-b.2 maddesi gereğince kabulüne, İlk derece Mahkemesi kararının kaldırılmasına, davanın esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili ile davalı vekili katılma yoluyla temyiz etmiştir.
1-İlk Derece Mahkemesi"nce verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına ve özellikle davacının savcılık dosyasında verdiği ifadesinde oğlu ile birlikte hareket ettiğini kabul etmiş olmasına göre davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir.
2-Davalı vekilinin katılma yoluyla temyiz itirazlarına gelince;İlk Derece Mahkemesi kararının istinaf incelemesi sonrasında kaldırılmasına karar verilip, Bölge Adliye Mahkemesi"nce esas hakkında yeniden hüküm kurulmuş olup bu kararda davalının kötü niyet tazminat talebi hakkında olumlu olumsuz bir karar verilmemesi ve davalı tarafından ilk derece mahkemesi yargılaması aşamasında yapılan yargılama masrafları hakkında da hüküm fıkrasında bir değerlendirme yapılmaması doğru olmadığından temyize konu Bölge Adliye Mahkemesi kararının davalı yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin kabulü ile Bölge Adliye Mahkemesi kararının BOZULMASINA, HMK"nın 373/2. maddesi uyarınca dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesi"ne gönderilmesine, temyiz harcı peşin alındığından davacıdan başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 26.11.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.