Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/125 Esas 2022/6294 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanunu'na aykırılık

Sanık hakkında 2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura kullanma suçundan verilen mahkûmiyet hükümleri yönünden kanun yararına bozma yoluna gidilmesi hususunda gereğinin mahallinde takdir ve ifası mümkün görülmüştür.
Sanık hakkında 2013 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan verilen beraat hükmüne yönelik katılan vekilinin temyizinin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK'nin 225. maddesi uyarınca hükmün konusu duruşmanın neticesine göre iddianamede gösterilen fiil ve failden ibaret olup, iddianamede açıklanan ve suç oluşturduğu ileri sürülen fiilin dışına çıkılarak açılmayan davadan yargılama yapılıp hüküm kurulmasının mümkün bulunmadığı; İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 21.04.2014 tarih ve 2014/20126 Esas sayılı iddianamesi ile 213 sayılı VUK’nin 367. maddesine göre dava şartı olan mütalaa ve vergi suçu raporuna uygun olarak sanık hakkında, "2013 takvim yılında Sahte Fatura Düzenleme" suçundan kamu davası açıldığı, “2013 takvim yılında Sahte Fatura Kullanma” suçundan açılmış bir dava bulunmadığı gibi birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olan "Sahte Fatura Düzenleme" ve “Sahte Fatura Kullanma” suçlarının birbirine dönüşemeyeceği gözetilmeden, “2013 takvim yılında Sahte Fatura Kullanma” suçundan beraat hükmü kurulması,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 12.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.