Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/5431 Esas 2022/5288 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanık müdafisinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1) Yapılan UYAP sorgusunda, sanık hakkında, İzmir Cumhuriyet Başsavcılığının 03.02.2014 tarihli, 2014/4590 Esas sayılı iddianamesi ile açılan kamu davası sonucunda İzmir 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/136 Esas ve 2015/1119 Karar sayılı ilamıyla, sanığın 2010 takvim yılı sahte fatura kullanmaktan mahkumiyetine karar verildiği ve dosyanın Dairemizin 29.03.2022 tarihli, 2020/6817 Esas ve 2022/5242 Karar sayılı kararıyla onandığı anlaşılmakla; aynı takvim yılında farklı beyanname dönemlerinde sahte fatura kullanılması halinde zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerekeceği dikkate alınarak, aralarında hukuki ve fiili irtibat bulunan İzmir 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/136 Esas ve 2015/1119 Karar sayılı dosyasının getirtilerek gerekli belgelerin onaylı örneklerinin dosya içerisine alınmasından sonra zincirleme suç hükümlerinin uygulama olanağının bulunup bulunmadığının tartışılması, kesinleşmiş hükmün zincirleme suç kapsamında kaldığının anlaşılması halinde ise tayin olunacak cezadan kesinleşmiş önceki cezanın Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 15.03.2016 tarihli, 2014/487 Esas ve 2016/128 Karar sayılı ilamında belirlediği ilkeler uyarınca mahsup edilmesi gerektiği gözetilerek, sanığın hukuki durumlarının değerlendirilmesi yerine eksik araştırma ve inceleme ile hüküm kurulması,
2) Kabule göre de; aynı takvim yılında kullanılan sahte faturaların farklı aylara ait olması ve farklı beyanname dönemlerinde birden çok sahte fatura kullanılması halinde TCK'nin 43. maddesinin uygulanması gerektiğinden; 2010 takvim yılında sahte faturaların aynı beyannamede kullanılması nedeniyle TCK'nin 43. madde hükmünün uygulanamayacağının gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 29.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.