Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/36064 Esas 2022/4976 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Nitelikli dolandırıcılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 40/2, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 34/2, 231/2, 232/6 ve 291/1-2. maddeleri uyarınca karar ve hükümlerde, başvurulabilecek kanun yolu, süresi, sürenin ne zaman başlayacağı, mercii, başvuru şekli ve kanun yollarının açıkça gösterilmesinin zorunlu olduğunun belirtilmesi ve 5271 sayılı CMK’nin 294/1. maddesinde “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır.” aynı Kanun’un 295/1. maddesinde ise; "Temyiz başvurusunda temyiz nedenleri gösterilmemişse temyiz başvurusu için belirlenen sürenin bitmesinden veya gerekçeli kararın tebliğinden itibaren yedi gün içinde hükmü temyiz olunan bölge adliye mahkemesine bu nedenleri içeren bir ek dilekçe verilir" şeklindeki düzenlemeler karşısında; somut olayda tefhim edilen hükme yönelik aynı gün gerekçesiz temyiz dilekçesi veren sanığa sonrasında tebliğ edilen gerekçeli kararda 5271 sayılı CMK’nin 295/1. maddesi uyarınca temyiz nedenlerini içerir ek dilekçenin gerekçeli kararın tebliğinden itibaren başlayan 7 günlük süre içerisinde verilmesi gerektiğinin bildirilmediği anlaşılmakla; sanığa yukarıda açıklanan ilkeler doğrultusunda usulüne uygun şekilde “CMK’nin 295/1. fıkrası uyarınca temyiz nedenlerini bildirir ek dilekçenin gerekçeli kararın tebliğinden itibaren başlayan (7) gün içerisinde verilmesi halinde temyiz talebinin incelenebileceği aksi halde sebep yokluğundan temyiz talebinin reddedileceği” hususlarını içeren meşruhatlı tebligat ile gerekçeli kararın tebliğ edilmesi, temyiz nedenlerini içerir ek temyiz dilekçesi verilmesi halinde ise bu hususta ek tebliğname düzenlenmesinden sonra iadesinin temini için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 24.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.