MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 30.03.1992 gün ve 80/98 sayılı kararında açıklandığı ve Dairemizin benzer birçok kararında vurgulandığı üzere: belgelerde sahtecilik suçlarında kast, zarar vermek bilinci ve iradesi olarak kabul edilmelidir. Mağdurun önceden verdiği rıza üzerine onun imzasını taklit ederek kullanan fail de mağdura zarar vermek bilinci bulunmayacağından kastın varlığı ileri sürülemez. Ancak doğal olarak, rıza üzerine başkasının imzasını taklit eden failin, mağdura herhangi bir zarar vermeyeceği kanısı ile hareket ettiği sabit olmalıdır. Mağdurun rızasının kastı ortadan kaldırabilmesi için fiilin işlenmesinden önce açıklanması zorunludur. Mağdurun rızası açık olabileceği gibi zımni de olabilir. Özellikle iki kişi arasındaki ilişkiler, böyle bir rızanın varlığını ciddi olarak kabule elverişli olduğu takdirde, bu rızaya dayanarak başkasının imzasını atan kimsede suç kastının varlığı kabul olunamaz.
Bu açıklamalar ışığında, sanık ..."ın katılan ..."a ait suça konu çeki onun bilgi ve rızası olmaksızın sahte olarak düzenlediği, katılan sanık ..."in ise bu çeki sahte olduğunu bilerek piyasaya sürmek suretiyle kullandığı iddia ve kabul edilen olayda, sanık ve katılan sanık beyanlarında suça konu çeke benzer 3 adet çekin ayrıca verilerek karşılığının ödendiği, dosya içerisindeki vekaletnameye göre çek hesabı sahibi katılan ... adına çek düzenleme yetkisi olan tanık ..."ın zaman zaman amcaoğlu sanık ... ile aralarında çek alışverişi olduğunu belirtmesi karşısında, maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek biçimde belirlenmesi bakımından; sanık ... tarafından katılan sanık ..."e keşide edilip ödenen kıymetli evrak olup olmadığının araştırılması, özellikle katılan sanık müdafinin 19.06.2014 havale tarihli dilekçesinde belirttiği suça konu çekin seri numarası ve vade tarihine yakın 144095-96-98 nolu çek asıllarının temin edilip özelliklerinin duruşma tutanağına yazılarak suça konu çek ile karşılaştırılmaları, bedellerinin kime ve ne şekilde ödendiğinin de tespit edilmesinden sonra sonucuna göre tüm deliller birlikte tartışılarak sanıkların hukuki durumlarının takdir ve tayini gerekirken eksik araştırma ve inceleme ile mahkûmiyet hükümleri kurulması,
2-Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan sanık müdafileri ve sanık müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 16.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.