Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 62/1, 51/1-3, 53/1-2. maddeleri gereğince mahkumiyet.

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 08.50 sıralarında, sanığın idaresindeki kamyonet ile yerleşim yerindeki bölünmüş, tek yönlü, asfalt kaplı, kuru yolda seyri sırasında, olay mahalli trafik ışıklarının bulunduğu kavşağa geldiğinde, kendisine kırmızı ışık yanarken geçiş yaptığı, seyrine göre sağında bulunan sokaktan caddeye giriş yapan katılana ait otomobile çaptığı ve katılanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandığı olayda, bilinçli taksirin unsurlarının oluşmasına rağmen sanık hakkında hükmedilen cezanın TCK"nın 22/3. maddesi gereğince artırılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Taksirli suçlarda TCK’nın 53/1 maddesinde belirtilen hak yoksunluklarına hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi;
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapmayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, TCK’nın 53. maddesi ile ilgili hak yoksunluklarına ilişkin uygulamanın hükümden çıkarılması, sair hususların aynen bırakılmasına karar verilmek suretiyle, hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.